Op het bureau waren heel wat mensen aan het werk om de moorden op te lossen en langzaam viel een puzzelstukje op zijn plaats. Het lijk op de vuilstort was dus Nora Vera en de al eerder vermoorde man in haar flat, bleek een prominent lid te zijn van een organisatie die aardbewoners op de planeet Mars mogelijk wilde maken zich daar te vestigen. Onderzoek had uitgewezen dat de vette vlekken op de bank bij Nora Vera thuis, van hem waren, zijn onderbroek was doordrenkt van deze vette stof. Op het lichaam en kleding van Nora Vera was dit niet aangetroffen. De man moet dus al eerder bij haar thuis zijn geweest, want de vlekken waren oud, zeker van maanden geleden. Als Nora Vera hem had vermoord, wat zeker tot de mogelijkheden behoorde omdat ze die nacht niet continu in het ziekenhuis was geweest, waarom was ze dan zelf vermoord?
Spoor piekerde en piekerde en hij wist ook wel dat alleen na uitgebreid speurwerk de waarheid boven water zou komen, maar hij wilde het zo graag eerder begrijpen om mogelijk komende moorden te voorkomen. De oplossing lag volgens hem in het ziekenhuis, daar gebeurde vreemde dingen, was Nora Vera onder druk gezet? Wist ze te veel? Wat deden de mensen van de NASA in het ziekenhuis en wat te denken van die vreemde man vermoord in Nora Vera haar flat, met vetvlekken in de onderbroek?
Janet, regelde toestemming om onderzoek te doen bij de NASA en de Marsorganisatie, maar dat viel niet mee, ze werd steeds teruggefloten, iemand blokte al die onderzoeken en ondertussen ging het gewone leven door. Spoor zijn vrouw werd 50 jaar en de voorbereidingen waren in volle gang. In de schuur naast hun huis werd het feest gegeven en om de kosten te drukken werden de glazen geleend uit de kantine van het bureau, de stoelen en de tafels en het grote projectiescherm, ja, ze waren heel wat van plan, niet dat Spoor nou zijn hoofd bij het feest had, maar het waren vooral de vriendinnen van mevrouw Spoor, ja, die hielden wel van een feestje en wisten het altijd met weinig geld, erg gezellig te maken.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Het lijkt erop dat het spoor van spoor de ruimte in lijkt te gaan, maar Mars is wel ver weg om een onderzoek te doen.
nou hoop dat het feestje van mevrouw spoor wel spoort. Hans
Je bent een van mijn nog sporadische lezers. :^) Ja, we gaan weer de ruimte in en ik ga ook een aantal delen uit andere verhalen toevoegen om een groot inkijkje te geven in het boeket van dit verhaal en wat humor toe te voegen, want dat is ver te zoeken. Ja, ik ben dol op ruimtevaart, maar wil NIET de ruimte in.
Volgens mij is Spoor op die dag spoorloos, die man heeft het te druk.
Ik blijf je volgen Zilvertje. Jouw fantasie gaat af en toe de perken te buiten of had ik moeten schrijven ‘sky-high’
Als je een tijdje niet blogt, dan verlies je lezers. Dat overkomt mij ook. Het is net als ‘daten’ handjes, geven, bezoekjes brengen, mening geven enz. enz.
Dankjewel! Er was een tijd dat we allemaal zo lekker bij elkaar zaten, maar achteraf vraag ik me ook af waar ik toen de tijd vandaan haalde, maar goed. Ik denk dat je gelijk hebt, een poosje niet bloggen is mensen kwijt raken en veel bloggers van toen hebben het weblog gesloten. Ik heb er ook zo vaak over nagedacht, maar schrijven is een van de weinige dingen nog die me blij maken, als ik in mijn verhaal woon, ben ik de gelukkigste op aard en wat er dan allemaal gebeurt is moeilijk allemaal op te schrijven, maar in het verhaal voel ik me heerlijk en ik hoop dat ik dat een beetje kan overbrengen.
Hartelijke groet!
Pingback: Het ziekenhuis. Deel 10 De vrouw met de hoogpolige snor. | Het straatje van Zilvertje.
Pingback: Het ziekenhuis. Deel 11 vaginageur aan de kin. | Het straatje van Zilvertje.
Pingback: Het ziekenhuis. Deel 12 Koelcellen. | Het straatje van Zilvertje.
Pingback: Het ziekenhuis. Deel 13 Een druk weekend. | Het straatje van Zilvertje.
Pingback: Het ziekenhuis. Deel 14 Het onderzoek naar de opgegraven lichamen. | Het straatje van Zilvertje.