Maandelijks archief: februari 2006

maar op het gladste moment en met de witte sneeuw en de hagel, heb ik niet mijn wanten uitgedaan, te koud. Maar toen ik wachtte op de brug en keek over de Zaan, dacht ik, dit is ook mooi en … Lees verder →

de mooiste luchten, zijn de luchten die je niet ruikt! Zilvertje.

Zijn handen geel van de nicotine, haren vet als spek, geen sokken geen schoenen, geen buikje, wel honger! Vertellen kan hij als de beste soms dan speelt hij op zijn gitaar. Hij wilde de wereld wel redden maar men vond … Lees verder →

Dan hoop ik dat de wereld eens weer in vrede leeft, soldaten schieten niet,  als je ze geen wapen geeft.  Zilvertje.

Zo leeg… zelfs de bodem is er uit! Zo stil…. zelfs ik maak geen geluid! Zo verdrietig, klein en nietig! Zo anders, groen werd rood! Zo triest.. de liefde is dood…. Zilvertje.

Amsterdam, heeft haar lentejurk weer aan. Prachtig glittert de kraag, de mouwen vallen royaal op de pols. De taille slank. De rok waaiert wuft maar sierlijk. Maar daar, waar de zoom, haast de keien raakt, veegt ze de Wallen schoon, vreten … Lees verder →

Achter het Centraal in Amsterdam, woont een hele dikke slang, hij is ongeveer honderd meter, is van de metro een schoenveter. De wethouders zullen over een jaar of zeven de veter aan de metro geven, maar ze zullen nog schrikken … Lees verder →

Wat heeft de zon fijn geschenen vandaag en wat was de opkomst mooi! 8.00 uur! Zilvertje.

[L] Eendjes die ons Zaans verstaan en rustig weer gaan bij de mededeling: we hebben geen brood!

(zing maar mee) De bouwvakker met ontblote borst, gaapt aan het einde van de dag: Godverdomme, wat heb ik een dorst, de tatoeages op zijn armen blinken, de haren onder zijn oksels stinken. Mobiel belt hij zijn lieve Marie “schat, … Lees verder →