Het was een koude natte zondag en ik wilde niet op de fiets, er was te veel regen. Sinds de brand ben ik mijn regenpak kwijt en dan is het een heel eind fietsen zonder bescherming. De trein stopt altijd onderweg, overstappen en zo een 20 minuten wachten, weinig plek om te schuilen.
In Castricum is het naar zijn woonplek nog zo een dertig minuten lopen, ondanks mijn goede jas en schoenen was ik doornat, mijn paraplu sloeg dubbel en was stuk. Ik had foto’s mee en die moest ik goed beschermen anders zouden ze doorweekt aankomen, de envelop was al doorweekt.
Zijn nieuwe onderkomen is mooi, een grote kamer met open keuken, een badkamer, slaapkamer en een washok met zijn wasmachine. Hij moet nu een hoop zelf doen, maar hij woont prachtig op het oude Breehorn. Nu maar hopen dat hij het goed blijft doen. We hebben koffie gedronken, nu bij hem in zijn appartement, want De Oude Keuken is gesloten, behalve voor eten afhalen. Heb al een cadeautje gekregen, woensdag word ik 62 jaar. Waar blijft de tijd.
Even voor 4 uur ging ik weg, het was nog licht, maar ik voelde me triest. Niemand gaat met mij deze weg, niemand om het er over te hebben, maar nog triester is dat hij zelden bezoek krijgt.
Trudy.
Het straatje van Zilvertje. 