Liefde.
Als ik mijn ogen sluit, zie ik hem zo weer half liggen op zijn knieën, heel voorzichtig als een panter sloop hij door de grote groentetuin en regel voor regel speurde hij naar onkruid en als hij het vond, dan pakte hij het tussen duim en wijsvinger en gooide het in de lucht, hoog en ver.
Vond het altijd zo grappig om te zien, een man waar ik zo tegenop keek, zo te zien sluipen, zo lekker modderig worden, zo speels, maar ook zo secuur en met veel liefde. Zijn onderarmen en gezicht waren bronsbruin van de zon, zijn mond stond vaak op lachen of op lieve dingen zeggen, op verhalen vertellen en uitleggen en wat hij ook deed, ik genoot.
Zo een lieve eerlijke vader was voor mij gewoon en ik was eigenlijk helemaal niet zuinig op hem, want hoe kon ik nou weten hoe bijzonder hij was? Ik kende alleen maar hem als vader en al die andere vaders, die keek ik niet aan, die waren met hun eigen gezin in de weer, die zag je hooguit uit het werk komen, met een pet op een oor en die waren bruin van de chocolade, want die vaders werkten allemaal in een fabriek, want ja, ik ben een Zaanse.
Mijn vader sprak heel beschaafd de Nederlandse taal, want hij kwam uit Heiloo en zijn vader weer uit Harderwijk en nee, dan heb je geen Zaans accent. Op mijn school zaten veel kinderen op spraakles, voor de ui, spraken ze de eu uit en ik vond dat heerlijk om te horen. Henny een vriendje kon zo zalig de zinnen zingen en zong dan: Wij hebben theus, een nest met keukentjes.
Ik probeerde het altijd na te zeggen en dat was nog niet gemakkelijk. Mijn oma kwam uit Edam en haar familie uit Volendam, nou die had helemaal een allegaartje van een taal, sommige dingen waren niet te verstaan, of te begrijpen, het was haast buitenlands, en wie Nick en Simon in Amerika heeft gezien op de tv begrijpt wat ik bedoel. Mijn oma had het over het hong aan de muur, als het verleden tijd was.
Mijn andere oma was Duits, Frans en dat was nog grappiger, ze sneed de keese en het gas stak ze aan met strijgholzen en ze kon alleen maar lachen en met haar benen wijd zitten, we keken altijd tegen haar grote onderbroek aan en dat was hel grappig, want we verdachten oma er van, dat ze opa’s onderbroeken droeg en dat was wel heel bijzonder, want oma was klein en dun en opa was een boom van een vent.
En dan het allermooiste, als kind, met je vader naar familie, zien hoe je eigen vader ook weer kind is, dikke zoenen krijgt en een kriebel door zijn haar…..
Kind zijn is zo fijn als je opgroeit in liefde, als je groot mag worden in een wereld waar je alles in vrede mag ontdekken.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Ahhhh, je hebt Harderwieks door je aderen stromen. Dat is altijd goed 😉
Love As always
Di Mario
Gelukkig, dan ben ik gered.
Zo is het Zilver, een fijn gezin, heb ik ook gehad. Mijn ouders waren goed en deden hun best om een fijn gezin te hebben. Mijn vader had altijd een moestuin.
Antoinette, dus je herkent dingen, leuk, ja, ik koester die tijd. Fijne dag!
Hallo Zilvertje weer een prachtige terugblik op je jeugd.Het kan niet anders dat je een zalige jeugd heb gehad.
Oh ja die link van dat meisje dat zit te zingen en haar zelf begeleid met een simpel bekertje vind ik ook heel goed een natuut talent.
Drikus, maar er waren ook stormen maar die heb ik over laaien waaien en uit mijn gedachten gebannen. Maar mijn vader was een held voor mij. Ja, leuk het dat meisje, ben nu al dol op haar.
Mooie jeugdnostalgie!
Hier waren de vaders niet vol chocolade maar vol steenkolengruis.
Ze douchten zich wel voordat ze naar huis gingen.
Wij zeggen ook hong voor verleden tijd van hangen :))
Moeilijk om dit in de maatschappij van vandaag nog terug te zien.
Noord Holland puur. Er zijn daar zo veel verschillende culturen. Zo dicht bij elkaar en toch zo ver. Pracht verhaal. En Lulu is super!
Kitty, wat leuk wat jij vertelt, die mannen vol gruis en het hong dus ook bij jullie, vind dat zo bijzonder. Ik lig al in bed en kom er af en toe even uit voor de kinderen, ben zo moe. xxxx
Blew, ja zoveel gebruiken en talen op een klein stukje Nederland, ik heb wel eens gewerkt met mensen uit Bobbeldijk, ook een taal apart.
Ja, LULU is leuk hè, ik hoop meer van haar te vinden.
Lief dat jullie kwamen kijken!
Ha Zilvertje,
Wat een mooi verhaal, ik was weer thuis in de Zaanstreek, ik ben ook een eu en alle andere Zaanse verbasteringen kind.
Nooit kom je er helemaal vanaf, maar dat geeft niet, het zijn je wortels.
Je vader in de tuin doet me denken aan mijn opa, uit Wormer, ook altijd in zijn nopjes in de tuin aan het werk.
Sprak met het meisje van de opticien, ze volgt de opleiding in Zaandam, nou ze vond de fabrieken maar stinken, wij als kind wisten niet beter, we roken het niet eens meer. oma
Oma, mijn broer mist zelfs die geur als hij op vakantie is. Dank voor het compliment, ik heb erg genoten van de show, morgen nogmaals luisteren, nooit geweten dat er zoveel plaatsjes waren met een plaatsnaam, het was ook leuk aan elkaar gepraat, echt genieten.
Ik vind het zo charmant al die taaltuintjes.
Ha Zilvertje,
De geur vergeet je nooit, zo wisten we dat vader thuis was van zijn werk van de Lum, zo noemde we de linoliumfabriek, de geur van zeil ging dan door heel het huis. oma
Oma, ja, wat grappig, een lieve terugblik. Ik was ook helemaal vergeten dat we het de Lum noemde, tot het moment dat ik weer ging wonen in de Zaanstreek, mijn eerste ochtend dat ik wakker werd op mijn nieuwe plekje dacht ik: wat ruik ik nou? Ik wist het, de Lum, de Lum, dacht ik, wat was dat ook al weer, ja, de Forbo van nu…… zo zat het nog in mijn gedachten verstopt, dat woord Lum, dat alleen door de geur weer naar boven kwam.