Gister las ik het bericht dat Selma Schepel na een fietsongeluk was overleden, afgelopen vrijdag was er in Beverwijk een afscheid, ik las het een dag te laat, ik had haar graag die laatste eer bewezen, nou graag, dat klinkt nu zo raar, ze had gewoon nog heel lang en gelukkig moeten leven, ze werd maar 66 jaar.
Haar weblog was een aaneenschakeling van mooie fietstochten, prachtige foto’s en mooie ideeën over de natuur en hoe die schoon te houden. Haar reacties op mijn weblog waren altijd bijzonder, ze was lief, geleerd, maar wist de eenvoud te bewaren, nooit pronkte ze met haar kennis of kunde. Ik vond haar sterk en genoot van haar blogjes en reacties bij mij.
Die uitnodiging van samen een vuurtoren bezoeken nam ik nog niet aan, ik had het te druk, en nu word ik met mijn neus op de feiten gedrukt, het leven is eindig. Ik miste haar al een tijdje op haar weblog, ik wist niet beter dan dat haar weblog vol was en ze moest overgaan tot het aanschaffen van de betaalde versie. ( dat wilde ze dacht ik niet ) Gisteravond las ik pas, dat ze was verhuisd, ze woonde niet meer aan de kust in Noord-Holland, maar ze was bij haar dochter gaan wonen.
Ze fietste enorme tochten en altijd ging dat goed, we hadden het wel eens gehad over het geval lekke band. Daar wist Selma wel wat op, als je als vrouw niks bij je had of het zelf niet kon maken, dan zet je gewoon je fiets op zijn kop Zilvertje, je gaat er bij staan, dan komen de mannen je vanzelf helpen. Dit alles na mijn berichtje dat ik ooit bij het Kruisbergstrand een lekke band had gehad en uren met de fiets aan de hand moest lopen om thuis te komen.
Door Joshua kwam ik haar ooit op het spoor, ze was toen de stadsfotograaf van ik dacht Velsen. Ze deed allemaal van die leuke dingen. Kok op een schip, haar dochter de kapitein, werken bij het Parool, Trouw en Opzij, maar bovenal een lief, grappig, warm mens. Selma, ik heb je nooit in het echt gezien helaas, maar je was als een boei in mijn leven, dankjewel voor al je mooie verhalen, foto’s en tips. Rust zacht.
https://selmasalo.wordpress.com/
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2486098/2001/09/10/Selma-Schepel
Zilvertje, Trudy.
Het straatje van Zilvertje. 
De link van Trouw doet het niet,maar dit stond er: Selma Schepel
door Koert van der Velde − 10/09/01, 00:00
,,Salve Regina, Mater misericôrdiae: Vita, dulcédo, et spes nôstra, sálve,’ zingen koor en kerkgangers. ,,Tot U roepen wij, ballingen, kinderen van Eva,’ gaat het in vertaling verder. ,,Tot u smeken wij, zuchtend en wenend in dit dal van tranen. Daarom dan, onze Voorspreekster, sla op ons uw barmhartige ogen, en toon ons, na deze ballingschap, Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot.’
Selma Schepel -,,ik ben doctorandus spijkerschrift’- houdt van Maria en zingt het slotlied dan ook zachtjes mee. ,,Kom mee naar voren,’ zegt ze, terwijl de andere kerkgangers zich een weg naar achteren banen, naar de uitgang. Links voor het altaar hangt een houten beeld van Maria en Jezus. Schepel is gek op beelden van Maria en van andere heiligen. Ze verzamelt ze. ,,Hierom kom ik graag in deze kerk: met zijn lans doodt Jezus een draak en neemt zo de pose aan van de Babylonische god Mardoek. Maria, die met een voet op de maansikkel staat, heeft de pose van de Egyptische godin Isis overgenomen. Heel prettig om zo verbonden te zijn met mensen die duizend jaar voor Christus en Maria leefden, zogenaamd in een tijd voordat het heil van Christus tot ons kwam.’
Schepel is protestants opgevoed maar moet daar niets meer van hebben. ,,Alleen al de namen van hun kerken: protestants, hervormd, gereformeerd – het klinkt zo negatief. De dominees hadden wel een oplossing voor Schepels probleem van de voor-christelijke, niet geredde mens. ,,Ze leerden dat Jezus drie dagen in de onderwereld is geweest en daar zijn licht heeft laten schijnen, maar dat staat nergens in de Bijbel.’ Jezus viel voor Schepel van zijn sokkel als ‘halfgod’, maar bleef voor haar wel een ‘waanzinnig grote profeet’.
,,Ik wil bij een eeuwige kerk horen,’ verklaart ze haar keuze voor de rooms- katholieke kerk. ,,Alle zintuigen komen er aan bod. En ook de wierook en het wijwater komen uit de eredienst zoals die al duizend jaar voor Christus in Babylonië werd gehouden.’
Met veel buigingen, wierook en belgeluid bereiden de priester en zijn helpers de eucharistie voor. ,,Ze gaan een hapje eten,’ schertst Schepel, die blijft zitten als zij aan de beurt is voor het stillen van de kleine trek. ,,Och, pater Verbruggen, die hier normaliter voorgaat, is een schat van een man. Van hem mag iedereen meedoen, katholiek of protestants, gelovig of ongelovig. Maar sinds de bisschop erover viel dat Juliana een hostie heeft genomen tijdens de huwelijksmis van Maurits en Marilène, heb ik er geen zin meer in.’
De schriftlezingen zijn achterin deels moeilijk te horen. De bijbelboeken waaruit de lezingen komen, worden wel genoemd, maar niet de hoofdstukken en de verzen. ,,Dat doet er ook niet toe,’ zegt Schepel. ,,Naar de kerk ga je niet voor je verstand maar voor je hart. Niet lullen, maar voelen.’
,,Psychologisch gezien is de rooms-katholieke de beste kerk. Die houdt tenminste rekening met de eenvoud en zieligheid van de mensen. Bij de protestanten werd je vroeger voortdurend ingepeperd dat je niet deugt. Hier gaan ze er gewoon vanuit. En bieden daarom zoveel mogelijk troost en hoop, het centrale thema van iedere preek.’
Pastor Bremer preekt: ,,Jezus zegt dat wie hem wil volgen zijn vader en moeder, zijn vrouw en kinderen, en zijn broers en zussen moet haten. Hieruit blijkt de radicaliteit van de boodschap. Christus leerde echter ook dat je je vijanden lief moet hebben.’ Schepel komt nooit voor de preek. ,,Gelukkig weten ze hier van ophouden: een preek duurt nooit langer dan acht minuten.’
Het mooie van De Papegaai vindt ze ook dat die altijd open is. ,,Buiten de diensten komen allerlei soorten mensen voor het branden van een kaarsje of het doen van een gebed. Er is hier geen gemeente, geen groep mensen die familietje speelt, die probeert te doen alsof ze het goede willen. Dat vind ik naar, dat wil ik niet. Ik ben een slecht mens.’
Schepel heeft vier jaar in het tienkoppige koortje van De Papegaai gezongen, dat rechtsvooraan de latijnse liederen zingt. ,,De koorleden zijn snoepjes. Iedere week komen ze drie dagdelen bijelkaar om te oefenen. Zuiver zingen is het enige wat voor hen belangrijk is.’
,,Zingen is heel lichamelijk. Ik stond altijd tussen twee andere alten in, die loepzuiver zongen. Ik hoefde er alleen maar op in te tunen. Dat geeft een goddelijke, genezende sensatie. Ik houd niet van hoogdravende woorden, dus laat ik zeggen: je wordt er high van, bent even niet jezelf. Lekker even niet geconfronteerd worden met dat zelf van je, die kop in de spiegel, dat stomme leven van je dat je niet veranderen kan.
Regelmatig naar de kerk gaat Schepel tegenwoordig niet meer. ,,Het verveelt me. Ik ben een religieuze opportunist. Ik ga alleen naar de kerk, en richt me alleen tot Maria als ik wanhopig ben en zit met de vraag waarom.’ Daarop geeft de astrologie -,,dat is geen geloof dat is weten’- waarin zij zich heeft gespecialiseerd, geen inzicht. ,,Deze oeroude in spijkerschrift vastgelegde Babylonische leer, toont alleen wat de mogelijkheden zijn. Voor de vraag naar het waarom moet ik naar de kerk. Daar wordt die niet beantwoord maar wel naar de achtergond gedreven. In de kerk krijg je het besef dat je een kaarsje bent dat brandt. En dat als het op is, het over is, en dat dat niet erg is.’
je schreef een (w)aardig stuk, zilver
Hennie, gister kreeg ik niks uit mijn toetsenbord ik was er gewoon kapot van, maar ik moet haar en de “”wereld”” toch laten weten hoe geweldig ik haar vind. Nu spijt als haren op mijn hoofd dat ik nooit die uitnodiging aannam, ik stel altijd uit, ik werk en verzorg en verder zonder ik me af van het wereldgebeuren. Het is onwerkelijk, Selma is dood, ik hoop dat ze nog ergens is en mijn afscheidsgroet kan lezen.
Wat mooi doe je dat!
Dankjewel Blew, gister lukte het me niet, ik was er stuk van, het is onwerkelijk, maar zo een mooi mens mag niet zonder iets van dank mijn wereld verlaten, vele van ons zullen geschokt zijn en het pas later lezen, Joshua had me nog willen berichten, maar had het zo druk. Was zo graag naar Beverwijk gekomen om nog even te genieten van die wonderlijke sfeer die ze je wist te geven. Gelukkig had jij er aandacht aan besteed.
Gecondoleerd en bedankt voor dit blog, Zilvertje
Nu weet ik wie Selma is en herken ik haar als reageerder op blogs over religie. Ze vond het maar niks als je het geloof reduceerde tot verwerpelijke mythologie. Ik begrijp nu dat het haar vooral om de rituelen ging. Jammer dat dat toen niet helder werd.
Het is gek, wat is het leven toch vluchtig, het glijdt zo door je vingers heen, heeft ze zulke lange reizen gemaakt, ook op de fiets en dan gaat ze dood na een aanrijding bijna voor de deur en niet eens met een auto maar het waren twee mensen op de fiets.
Je kan gemeen vallen. Hier op Walcheren dragen alle duitse toeristen helmen. Uit voorzorg is dat niet eens zo gek.
We staan er niet bij stil, maar een plotselinge dood in het verkeer, thuis, op het werk, tijdens sporten, door al dan niet bruut geweld of domme pech komt meer voor dan we van betrekkelijk nabij meemaken.
Het leven is ongrijpbaar, dat ervaar ik bij onverwachte gebeurtenissen als een plotselinge dood. Maar ook bij mooie wendingen zoals zo iemand als Selma ontmoeten voor jou wazs.
Sterkte…..
Jong nog eigenlijk….
Dankjewel! Ja, voor nu is dat te jong, ze stond midden in het leven en was een en al leven.
Een helm is zo gek nog niet, het is ongeveer een maand geleden dat ik werd aangereden door een brommer, die veel te hard reed, ik weet alleen het moment van de aanrijding, daarna even niks, ik vloog door de lucht vertelden anderen me later. Nu na het droeve bericht van Selma haar overlijden begrijp ik beter hoeveel geluk ik heb gehad.
Dank je wel Zilvertje, je hebt haar heel dichtbij gehaald.
Dank je, Zilvertje, ik zie het nu pas. Ook ik heb goede herinneringen aan Selma.
Fenny en A Dapie, ik zit nog steeds vol ongeloof, haar nooit meer te lezen, haar dochter, pffffffffffffff, niet te bevatten.
Maar ik ben wel blij dat ik het te weten ben gekomen, stelde me in staat om toch op mijn manier afscheid van haar te kunnen nemen. Al is het dan inmiddels bijna een maand geleden.
Zo jammer, want er waren nog veel meer mooie stukken van haar met een ander pseudoniem (ben de naam vergeten), dat vond ik prachtige teksten, diepfilosofisch,maar is allemaal niet meer terug te vinden. Het internet is groot, maar tegelijkertijd ook ondoorgrondelijk.
Pingback: Selma, stadsfotograaf van Velsen, is er niet meer | Hier is A. Dapie
A. Dapie, die stukken ken ik dan niet. Ze was geleerd, maar vond geluk in het normale leven, de eenvoud. Ik had graag afscheid van haar genomen, ik heb dat gedaan door mijn stukje, jij hebt ook die behoefte en het is fijn om dat te lezen. Een prachtig mens verdient een mooi afscheid, verdient een afscheidswoord, aandacht, ik zal nog lang aan haar blijven denken.
Dank je wel Trudy, voor deze mooie herinneringen als afscheid van Selma.
Ik schrok toen ik het vanmiddag hoorde. De contacten met haar zijn de laatste twee jaar verwaterd, maar toch…
Ze was een wijze vrouw en had een groot gevoel voor humor. Dat haar laatste reis een veilige reis zal zijn met een behouden aankomst, daarvan ben ik overtuigd.
Veel sterkte voor iedereen die zonder haar verder moeten.
Dankjewel Letterzetter, het is niet te bevatten maar we moeten het er mee doen. Het is al weer jaren geleden dat Theo uit Haarlem ook een volkskrantblogger overleed, ook 66, aan hem denk ik ook nog vaak, met sommige heb je gewoon een band, door al dat schrijven, voelt het zo dichtbij. Ja, ze komt goed aan, dat heeft ze verdiend, zo zal het gebeuren.
Ik las het net bij een andere blogger. Ik had dit nieuws helemaal gemist en daar schaam ik me voor.
Je kon het niet weten, de enige die het dadelijk wist was Joshua, maar die is al heel lang bevriend. Ik las het een dag na haar begrafenis bij Blew. Het is niet te bevatten, ik had haar zo een heel lang en gelukkig leven gegund. Selma woonde al ruim een jaar bij haar dochter, ik dacht in Friesland. Ze was op de fiets, bijna thuis en kwam ten val, na enkele dagen is ze overleden, zo wrang, ze had bijna alle zeeën bevaren en alle fietspaden in Europa gefietst en dan val je dicht bij je huis en je komt nooit meer thuis.