Amsterdam. ( een oude bekende )

 

 
Het slenteren door een oude stad is altijd een genot, gister was het een dag uit duizenden, de zon scheen en de stad rook naar herfst en kruiden.

Veel mensen ken ik in Amsterdam, mensen aan de onderkant van de samenleving, getekende gezichten, mager, geen vlees op het bot en ogen die kijken in een andere wereld.

Op de brug dicht bij het Centraal Station keek ik om me heen, ik voelde dat ogen op mijn gericht waren en daar stond ze…… vrouw van mijn eigen leeftijd, maar kleiner en vel over been. Haren lang, ongekamd, sexy kleding en de ineengedoken houding van een vrouw die duikt in het duistere circuit van drugs, seks en overleven en het vooral benauwd heeft van het roken van coke.

We groeten elkaar, herkenning, ze noemde mijn naam, ze kent me beter dan ik haar…… Ze wijst me op een tv, die zomaar is achtergelaten op een rare plek en we kijken er samen naar. Ze wil wat vragen, maar trekt haar vraag in… ze weet, ik geef geen geld, ik weet wat ze er mee gaat doen…… eten geef ik wel, maar dat wilde ze toen al niet… van eten word je dik zei ze dan en als je dik bent kun je geen geld verdienen… ja, naast haar uitkering krijgt ze geld van mannen, mannen die "houden" van een mager sexy uitziende vrouw, mannen die niks geven om de mens achter hun sekspartner, mannen die zich niks aantrekken dat deze vrouw van alles onder de leden heeft….mannen die gewoon een vrouw thuis hebben zitten, mannen met geweldige functies en aanzien… het is een rare wereld, maar ik houd van deze vrouw en ik begrijp dat ze leeft zoals ze leeft, ik ken haar hele verhaal en dat is zo triest, een verhaal van hebzucht van anderen, van misbruik in jeugd, van schoppen en slaan.

We nemen afscheid….nee, ik zal haar nooit vergeten, maar zij mij ook niet,  blijkt nu.

Zilvertje. 

Foto’s van Zilvertje.