Missen…..
De stap op de deurmat
En de trede die kraakt
De koffiebus leeg
Ja, alles maakt
Dat de dagen zo lang zijn en zonder franje
De zon minder warm is
En de wind harder blaast
Maar je had je verbaasd
Hoe we ons redden
En mogelijk trek je boven aan de touwtjes
Beweeg je ons aan draadjes
Met je eigen houtjes.
Zilvertje.
Met dank aan Cor, hij is een meester in taal.
Het straatje van Zilvertje. 
Dat idee krijg je wel eens, dat we poppen van het leven zijn. Hans
Je gedicht past wel goed op je reactie van de Bankplaat 🙂
Ehhhhhhhhhhh, ik ben het f kwijt, Fleetwood Mac, maar het verband?
Ja, he? Het schoot me zomaar te binnen.
Mooi gedichtje! Soms heb ik wel eens het gevoel dat mijn lieve oma zaliger af en toe aan wat touwtjes trekt om mij op het juiste spoor te zetten…<3
Dankjewel, ach wat mooi, je oma, ja, laten we het geloven, dat maakt alles mooier.
ja vind ik mooi( maar in de laatste regel zou ik aan door met vervangen)
Dankjewel Cor, ik ga het doen, hoop dat ik het goed begrijp.
Mooi verwoord.
Dankjewel!