De wonderlijke wereld van Peter Pompelier. Deel 3

De wonderlijke wereld van Peter Pompelier. Deel 3

In het huisje van Peter Pompelier was het vaak een drukte van belang, de rust om er goed te groeien was er  niet en eigenlijk zag iedereen dat wel in. Vele avonden stonden er gespierde kerels op de voordeur te bonzen en ze probeerden hun lijntjes te verkopen aan de moeder van Peter,  maar de moeder van Peter was vastberaden, hoe het secuur moest wist ze niet, maar Peter moest wel een goed leven krijgen, zonder angst en zonder al die malle dingen, hij moest goede voorbeelden zien.

Het bleek onmogelijk in dat kleine vervallen huisje op de gracht, het was een doorgangshuis geweest en die naam hield het, zelfs nu er een klein kwetsbaar kindje was geboren. Tante Wiep bood aan, “”jullie kommen lekker bij Tante Wiepie, dan houd ik alles schoon en dan kan jij werken, ik pas op Peter en dan kan je wat gaan opbouwen.””

Maar zo simpel was dat niet. Ze was een schat, een gesjeeste non en echt een engel, maar bij tante Wiep, was het schoenen uit en om tien uur in de avond naar bed en er kwam een man met een bijbel en de mama van Peter moest leren haken en breien en naaien, nou dat viel enorm tegen, en na haar kraamverlof, was het weer hard werken bij Slager Sloetjes op de Gedempte gracht. Ze kwam afgepeigerd thuis in de avond, en dan moest Peter nog eten en knuffelen en in bad en daarna koffie met steken tellen en toeren op de haaknaald.

En die man met die bijbel vertrouwde ze al helemaal niet, ze vond hem een kwijl, hij kwam vaak met etenstijd en pikte altijd de grootste gehaktbal uit de pan, maar uit de verzen uit het dikke boek, had de moeder van Peter toch echt begrepen, dat je eerst je naaste het beste moest gunnen, begreep die Heilige Boon dan niet die Godsvruchtige woorden?

Zilvertje. ( wordt vervolgd )

Deel 1

Deel 2