Het komt wel goed deel 12 slot. Het laatste oordeel!

Het komt wel goed. Laatste oordeel en slot. Deel 12

Terwijl overal op de wereld door gerenommeerde wetenschappers werd gezocht naar de herkomst van het virus dat mensen haar gaf op de rug en veel mensen in quarantaine afwachtten tot er een medicijn voor hen gevonden zou worden, lag een ander deel van de wereld in puin. Bijna overal waren wel conflicten, waren regeringsleiders corrupt, werden wapens verhandeld alsof het om computers ging.

Gruwelijke beelden van vluchtende mensen op te kleine bootjes in gevaarlijke zeeën. Overal las je verhalen van dorpen in puin, van mensen die zomaar in het wilde weg gingen insteken op burgers, en  van een man die op een feestdag in Frankrijk op 14 juli  2016 op de boulevard reed en met opzet mensen aanreed. De vlag van Turkije was al zo rood, dat je het bloed niet meer zag dat er afdroop na een coupe en er gebeurde nog meer ellende en bedekt was er al zo veel gebeurd daar dat het daglicht niet kon velen……

Veel wereldleiders hadden meel in de mond, maar ondertussen bedachten ze weer nieuwe plannen, meer wapens, meer soldaten, meer bombardementen en de vluchtende mens moest het zelf maar uitzoeken. Plannetjes, leken meer valletjes om de vluchtende mens ver van eigen landsgrens te houden.  Het was vaak de gewone man die wel hielp, die geen vakantie nam om uit te rusten, maar daadwerkelijk ging helpen, drinken uitdeelde aan uitgeputte mensen, er was zelf een jongen die geld bijeen spaarde om kinderen van bananen te voorzien.

In het heelal hadden vele volkeren dit ook meegemaakt en hadden zo hun eigen leefgebied verwoest, waren gevlucht naar een andere planeet en sommige wezens zaten nog midden in de strijd en deden niks liever dan olie op het vuur gooien op ander planeten en ze genoten van de uitwerking.

Heel wat lichtjaren van Mars woonde een goedheid, een wezen met veel krachten en kennis en het enige dat hij nog deed was mensen die goed in het hart waren, redden en naar zijn eigen planeet brengen, vaak mensen die bezeerd waren in het leven door anderen, het waren vaak de gepeste, de gehandicapte, de mensen die een roddel werden, louter en alleen maar omdat macht hen aan de touwtjes had, de touwtjes van een rotzak, als de directeur van het ziekenhuis.

De goedheid zag het einde naderen van moedertje aarde, zag dat sommige wereldleiders in de startblokken stonden om toch weer die gruwelijke kernwapens te gebruiken en kort geleden had hij zijn beslissing genomen. De goede werden opgehaald, vlak voor de wereld zou opgaan in vuur en rook.

Die nacht landde er een groot doorzichtig ding op een enorm open veld en overal op de wereld stonden mensen op en liepen naar het grote doorzichtige ding, het lopen was een soort vliegen door de lucht, zonder dat het op vliegen leek. De juffrouw van de röntgen, de jongen die geld bijeen had geschraapt om bananen te kopen voor gevluchte kinderen, de hele fanfare van Landelei aan zee, die zo graag toeterde maar al hun instrumenten hadden verkocht om vluchtende mensen te helpen en ook onze man, die ooit in Vrouwe Havenzicht van de trap was gevallen.

Ze hadden twee dingen gemeen, ze waren allemaal goede mensen en ze hadden een vacht van haar op hun rug. Bij de ingang van die enorme bubbel, was er een controle, geen haar op je rug, was terug en wegwezen, het ging snel en geordend, alsof men wist wat er ging gebeuren.

Het duurde ongeveer 24 uur en na het sluiten van de luiken steeg de bubbel op en terwijl het juist de dampkring had verlaten, gaf een wereldleider opdracht kernwapens in te zetten.

 

Trudy Den Herder ( einde )

Deel 1

Deel 2

Deel 3

Deel 4

Deel 5

Deel 6

Deel 7

Deel 8

Deel 9

Deel 10

Deel 11