Je never

Op zijn kleine blote voetjes liep hij op de scherven,  venijnig stak iets in zijn velletje. De dorst had hem wakker gemaakt en in de woonkamer aangekomen zag hij niks anders dan gebroken glas…….

Grote mooie flessen stonden op de tafeltjes en kasten en veel was leeg, zijn hoofdje had hij helemaal naar achter geworpen en hij  probeerde te drinken, maar uit de mooiste flessen kwam geen druppeltje meer. Maar een lelijke fles, met  iets er in dat leek op water, daar nam hij een aantal flinke teugen van… brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, zo vies, hij stond in brand bij zijn keeltje.

Hij zocht zijn beertje en ging op de bank zitten, wachten totdat papa wakker werd. Hij moest zachtjes doen, papa was op feestjes altijd gezellig en lief, maar in de ochtend was zijn vader een boze kerel, met handen die hard sloegen. Hier was hij veilig, hier kon hij rustig wachten.

De smaak in zijn mondje was vies, dat witte spul wilde hij nooit meer drinken, dat wist hij zeker. Op de bank was een rode grote vlek gekomen. Hij schrok, dit was een ding waar papa erg boos om kon worden. Hij wist nog van die dag dat hij zijn billen niet goed had geveegd en met het stoeien op de bank een poepvlek had veroorzaakt. Nou zijn billen stonden later in de fik! Papa had hem flink gemept. Dan kon hij mama zo missen, die had om een poepvlek gelachen, mama werd nooit boos, mama was wel streng, maar nooit boos……

Maar mama had nachtdienst en dan moet hij altijd naar papa en papa was erg lief, maar niet in de ochtend. De rode vlek op de bank werd groter en groter en ineens zag hij dat die vlek uit zijn voetje kwam.

Hij werd zo bang en liep uit de voordeur, zo de weg op …………….. en werd gegrepen door een grote vrachtwagen die meters verder tot stilstand kwam, de wielen gilden vader wakker.

Beertje lag in een plas…..

Trudy.