Kerstnacht op straat.

 

Kerstnacht.

Die nacht vielen de vlokken onophoudelijk. Ze had een dun feestjurkje aan, maar had dat eerst helemaal niet opgemerkt. Uren had ze samen met haar vriendin voor de spiegel gezeten, mooie ogen maken en lange wimpers en vuurrode lippen. Ze hadden nog niet ingezien hoe mooi ze waren zonder al die doosjes die je geluk beloofden.

Harde muziek hadden ze op en vader had niks in de gaten, die had zijn nieuwe vriendin voor het eerst een nachtje te slapen. Daarom mocht ze ook iemand te slapen hebben en ze mochten ook even uit, want ja, ze was al bijna 16 jaar. In vaders ogen nog een kleine meid, maar hij dacht dat ze toch oud genoeg was om uit te gaan met haar vriendin. Het was ook wel even makkelijk nu.

Om twaalf uur gingen de meiden de deur uit, ze merkten niks van de kou, buiten zag het er prachtig uit, kerstversiering aan de gevels, sneeuw op de straat, gedempte geluiden. Ze kirden en genoten en hadden totaal geen weet van gevaar dat op de loer ligt in de grote mensenwereld.

Het uitgaan was niet echt leuk, vlezige jongenshanden die graaiden en dat wilden de meisjes niet, de meisjes wilden dansen en genieten van hun make-up en een drankje proeven en ervaren hoe je zachtjes de controle verloor, een beetje maar, niet te veel.

Na een uurtje ging van een van de meisjes de telefoon. Logeren? Ze zat verdorie in de kroeg, thuiskomen! Waar? We staan er over 5 minuten met de auto! De meisjes namen afscheid, jammer hè? Nou ook niet echt, de voorpret was leuker geweest.

Daar stond ze nou, helemaal vergeten, dat haar vriendin een grotere tas had en daar het geld in zat en de ov-pas, helemaal vergeten dat daar ook haar huissleutel inzat. De lol was er vanaf, ze ging nog even naar de wc en zou naar huis gaan lopen. Op de gang bood een jongen haar een stukje cake aan, nou dat ging er wel in, want vader was zo druk geweest met zijn nieuwe liefde en had niet gekookt en ze had van pure opwinding geen honger gehad, maar nu wel. Heel snel daarna werd ze niet lekker, moest overgeven, moest een grote boodschap doen, ze wilde naar huis.

Lopen, lopen, denken ging niet meer goed, waar was nu de juiste weg naar haar huis? Het was zo koud en ze voelde zich zo ziek. De meeste mensen lagen te slapen na een heerlijke kerstavond en het jonge meisje is ook gaan liggen, zo moe, zo ziek.

Die nacht werd ze door duizend engelen opgehaald, met de belofte dat iemand beter op haar zou passen, altijd zou koken en haar zou behoeden voor al het ongeluk….. bij de grote poort stond haar moeder en ze sloot die kleine grote schat in haar armen.

Trudy Den Herder/Zilvertje.

Foto: internet.