In de tas draagt ze de kalkoen
Een liedje speelt om haar mond
Ze moet hem van de poten ontdoen
En hem nog plukken rond de kont
Vader had hem de nek omgedraaid
Voor hij lokte met lekker voer
Even daarvoor uit het hok gegraaid
Zonder afscheid van zijn moer
Straks zal hij braden in haar pan
Liever had ze pap gegeten
Maar ze deed het voor haar man
Oh, wat knaagt nu haar geweten
Uit liefde doe je veel met de kerst
Kerst is soms jezelf vergeten
Nodig je uit die jou vaak pest
Maar dit was de laatste keer, laat ze zichzelf nu weten
Trudy/Zilvertje
Tekening met inkt van Blanca in haar kinderjaren.
Het straatje van Zilvertje. 
Een mooi versje, pesters zal men wel niet uitnodigen. Hans
Dankjewel, nou ik doe het in elk geval niet meer! Vroeger moest ik altijd met kerst mijn schoonvader dulden, God wat maakte die man de wereld lelijk, maar nu is hij al heel lang onder de grond en ik al heel lang gescheiden, zeker al 25 jaar, wat een zegen.
Raar eigenlijk he?? Die vaste patronen die je tollereert maar niet accepteert….
Jaixy, ja, is zo raar, je zegt het zo mooi. Ik heb er mee gebroken, ik doe er niet meer aan mee, ik vier het op mijn eigen manier en dat voelt zo goed. Maar toen ik jong was, dacht ik dat ik onbeleefd was als ik mensen zou weigeren. Die man heeft zoveel ellende veroorzaakt en ik dacht dat het aan mij lag, zelf onder het eten maakte hij nog ruzie.
Slaap lekker lieverd, ik denk veel aan je en stuur je steeds goede kracht toe, of het helpt weet ik niet, maar voor me gevoel doe ik dan iets, want ik voel me best machteloos.