In het huis van Margje was het een verdrietige bedoening. Nergens een teken van Margje en de ouders van Margje vonden dat de politie maar bar weinig aandacht had voor haar verdwijning. Tijdens de eerste poging van aangifte van vermissing was het al een hele toer geweest om in contact te komen met de politie. Het plaatselijke kantoortje was onbemand, zelfs op de tijden dat er iemand moest zijn volgens het briefje. Het landelijke alarmnummer had hen verwezen naar de plaatselijke politie. De moeder van Margje had gewezen op het belang van een Amber Alert , maar de telefoonstem had gezegd dat dit wel een zwaar middel was voor een meisje van haar leeftijd. Op de vraag waarom, had de telefoonstem gezegd, dat een meisje van haar leeftijd vaak bij een vriendje zat, of bij familie omdat de situatie thuis niet pubervriendelijk zou zijn.
Moeder had zich beledigd gevoeld en niet serieus genomen en nam het niet langer en nam het heft in handen. Ze zou zelf op onderzoek gaan. Was het niet zo dat ze een geweldige band had met al haar kinderen? Had ze niet altijd beloofd dat ze zou gaan zoeken als een van haar kinderen kwijt zou raken? Ze wist nog welke rustgevende uitwerking dit op al haar kinderen had.
Ze meldde zich ziek op haar werk en nam een deel van haar spaargeld op, tankte haar autootje vol pakte een koffer in en belde haar drie beste vriendinnen.
Ondertussen lag Kees Kuitenbrouwer in een schraal pension in Spanje weg te rotten in een smerig bed. De eigenaar had hem de laatste dagen niet gezien. Het was heet in Cordoba het toeristenseizoen was in volle gang en aan deze man verdiende hij weinig. De kamerhuur was voldaan, maar hij nam nooit een ontbijt of maaltijd, liet de was niet doen, dus eigenlijk wilde hij deze klant wel kwijt. De pensioneigenaar moest het hebben van die bijzaken, vooral van de drank die hij al vanaf de middag tapte vanachter een smoezelig barretje met kermende Spaanse muziek.
Kees kocht zijn eigen drank, nam niet eens de moeite het in een glas te gieten, hij klokte het uit de fles en verder sliep hij dag na dag. Nam geen douche en na enkele dagen nam hij niet eens meer de moeite om uit zijn bed te gaan voor een plas of een grote boodschap, hij scheet zijn bed onder en zijn matras was doorweekt van zweet en urine.
Ondertussen probeerden zijn vrouw en zijn zoon contact met hem op te nemen, maar zijn batterij van de telefoon was leeg en de oplader lag verdwaald onder zijn bed.
Zilvertje, wordt vervolgd, foto Cordoba de Joodse wijk, internet.
Het straatje van Zilvertje. 
oh oh waar gaat dit naartoe?
Ja, als ik het wist, in mijn hoofd heb ik een plan, maar als ik me aan het schrijven zet, leidt het zijn eigen leven.
Heerlijk zoals jij dat kan.
Gatver de gatver…. Vies vies mannetje is die Kees….
Denk dat het wel meevalt, voor zover is hij een beetje maf, maar ik verbind hem niet aan de dood van Margje, ik denk dat hij even de weg kwijt is. Maar ik heb weinig stuur bij dit verhaal, het leidt zijn eigen leven. Zo apart.
Maar dat hij op dat urine en door zweet doordrenkte matras ligt vind ik wel echt vies hoor!
Ik geloof niet dat hij iets met Margje te maken heeft. Dat gevoel heb ik niet. Maar hij is niet hygiënisch bezig
Dankjewel Dirk.
Nu maakt hij het wel bond, die Kees toch. Tja, het is dan ook een zenuwslopende situatie…
Bedoel bont…
Bertie, hij is een beetje stout, maar denk ik echt fout, maar ja, ik weet het natuurlijk niet zeker, het verhaal schrijft zichzelf, durf amper over Margje te beginnen, bang wat er gebeurd kan zijn.
De politie loopt helaas niet zo hard meer.
Een belofte moet je waarmaken.
Kees is een triest geval geworden. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op de Bank voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Ohhhhhhhhhhhhhh, geweldig, dankjewel!
Kees kees kees toch. Wat ben je nou toch van plan?
Pingback: Verloren land deel 10 Het oude schooltje. | Het straatje van Zilvertje.