Ja, ze reden wel, schrik maar niet, maar vandaag kreeg ik visite, Annemiek mijn oudste dochter kwam op bezoek. Op de fiets komt ze dan vanuit Purmerend, nou dat was vandaag niet mis, het was benauwd met veel wind. Eerst moest ze nog even langs de tandarts en dan zou ze bij mij komen.
Opeens ging er een ambulance langs met een noodvaart en ze was laat, ik ben haar gaan zoeken, want ik zag op 112-meldingen dat de ambulance in de straat van de tandarts moest zijn. Mijn hart ging zo snel……… ze zal toch niet?
Gelukkig kwam ze in het midden van de straat me tegemoet! Hoi, hoi! We hebben flink geknuffeld, heerlijk bij gepraat en vreselijk gelachen en buiten gezeten en gegeten en met harde wind mee, was ze met een uur weer thuis.
Het was een fijne dag en nu ga ik kijken wat ik gemist heb over de Tour.
De foto boven is van denk anderhalf jaar geleden, deden we onze eigen Tour, we hebben wat afgefietst samen, maar helaas wonen we nu niet meer dicht bij elkaar, dus kan het niet meer zo vaak.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Het eten ziet er lekker uit.
Zomerse groet,
Ja, heerlijk!
En toen was er koffie.
Zo lekker.
Annemiek heeft het fietsen van mam.
Daar laat je alles toch voorschieten als ze komt.
Dat is een hele opluchting als je elkaar dan weer ziet.Hans
Ja, wij zijn er dol op. Geen afstand is haar te ver. Ja, er gaat niks boven de kinderen. Ja. dubbel zo blij, want je weet maar nooit. Heb het altijd als ik die krengen hoor haar, dan denk ik, kan het eentje van mij zijn, dan laat ik alles uit mijn handen vallen.
Zalig he zo met je dochter 🙂