Verloren land. ( Ferme borsten deel 1 )

Verloren land. ( Ferme borsten )

Op hun vakantie in Spanje hadden twee toeristen vast gezeten in een gebied dat plots onder water was gelopen, het was eeuwen geleden dat de oude rivier weer water bezat. Toch had men het nooit aangedurfd om er woningen te bouwen,  maar wegen waren wel spaarzaam aangelegd. Dat Spanje al tientallen jaren vocht tegen het gebrek aan water was geen uitnodiging geweest om de oude rivier te gebruiken als bouwland, want je weet het maar nooit. Enorme gebieden waren als kleine Sahara’s als witte plekken tussen de bewoonde gebieden en de bergen.

Het krantenbericht van de teruggevonden toeristen in Spanje had Kees Kuitenbrouwer meer dan geïnteresseerd en hij knipte het uit en stopte het in zijn la op zijn kantoor. In het vrije Pinksterweekend zou hij het thuis bekijken. Hij had wel een vaag vermoeden waar het gebied moest liggen, maar met de atlas en Google er bij, zou hij het zeker weten.

Kees had een drukke leidinggevende baan met een mooi, maar niet buitensporig salaris, met een gezin dat aan het stekjes schieten was en een vrouw die zorgzaam was en lief, maar verder niet bijster interessant. Kees was in zijn jonge jaren dol geweest op haar ferme borsten en haar slanke middel en haar heerlijke kont, maar in de loop der jaren had hij gemerkt, dat hij niet echt met haar kon praten, kon lachen, dus totaal geen uitlaatklep en oplaadpunt had, niets kon hij met haar delen behalve dan wat vlugge seks zonder liefde of creativiteit van zijn kant.

Ze was natuurlijk een geweldige moeder en Kees hoefde maar naar haar te kijken en ze was zwanger, maar haar middel was verdwenen en werd een dikke buik, haar borsten waren alleen nog mooi, strak opgehangen in een bh en haar kont poepte net als elke kont en de laatste jaren had hij weerzin opgewekt voor alles wat zijn vrouw was. Kees wist dat dit niet eerlijk was, dat had zijn vrouw niet verdiend, dus hij deed vreselijk zijn best dit te verbloemen en nam elke week een bosje kleurigs op een steeltje mee naar huis en dat werd in liefde ontvangen, maar het ging steeds meer knagen aan Kees.

Op de dag dat Margje stage kwam lopen op het bedrijf, was de stier los. Kees voelde zich weer achttien en met hem alle mannelijke collega’s boven de dertig. Kees begreep niet dat hij nog niks had geleerd, hij viel nog steeds op een sappige fruitmand.

Zilvertje. Vervolgverhaal van Zilvertje deel 1 van Verloren land.