Papa, vroeg ik, weet je nog de dag
dat jij voor het eerst een vliegtuig zag?
Hij wist het nog, hij was een kind
en vurig vertelde hij zijn verhalen
De hondenkar ( wat bizar )
De auto van de dokter ( ja, hij alleen )
De radio ( wat een feest )
En de oorlog ( was die er maar nooit geweest )
Bij dat laatste viel hij stil
Ons vliegtuig maakte een rare beweging
en even keken we naar
de wolken
Elk met onze eigen gedachten
Wat zag hij? Ik zag spoken
Het was aan het einde van de jaren zestig
Hij had de opbouw meegemaakt
en ik wist niet beter
een vliegtuig
een auto
en een televisie
Ik was sokken met een jurk
nog zo plat als spaanplaat
We vierden het veertig jarige huwelijksfeest
van mijn opa en oma
ze waren er allemaal bij
neefjes, nichtjes, tantes en ooms
Je mocht zelfs vriendjes meenemen van het bruidspaar
Het vliegtuig was van Martinair
Mijn vader zijn naam was Martin
en dat vond ik een mooie naam
alles was geweldig en magisch
Had mijn mooiste schoenen aan
en we gingen niet eens ver te voet
we vlogen! Mijn zooltjes zouden niet slijten
De cassetterecorder kwam
De kleuren-tv
De mobieltjes
En de pc
Papa jij was zeer begaafd
Net zo beschaafd
Nooit nam je iets voor jezelf
Nooit nam je te veel
Je had nog een wens
Het jaar 2000 meemaken
Maar jouw schepper wilde die afspraak
niet met je maken
Pas later heb ik begrepen
wat die oorlog met jou en je familie heeft gedaan
en het ergste is, dat oorlog voeren nooit over is gegaan.
Trudy Den Herder.
Het straatje van Zilvertje. 
Heel mooi.
Dankjewel!
Mooie herinnering aan vervlogen tijden. Leuk om te lezen.
Heb zulke mooie dingen in mijn hoofd, gelukkig maar, want ik mis hem nog zo, nooit meer even bijpraten en lachen.