Pesten.

Wat pesten doet met een kind, hoeft niemand mij te vertellen. Je zou denken dat het goed geregeld is in Nederland, dat we er veel kennis van hebben en dat we het pesten kunnen stoppen, maar helaas blijkt altijd achteraf, dat we de slachtoffers in de kou hebben laten staan.

Op de lagere school hoor ik een juf nog zo zeggen: als we te veel de nadruk leggen op wat fout is, gaat een kind in zichzelf keren en dan ontwikkelt het kind zich niet goed, en het kind dat gepest wordt, moet leren voor zichzelf op te komen.

Ik was met stomheid geslagen, juf had toch ook gezien wat er gebeurd was? De pestkop, had iemand keihard op het hoofd geslagen met een schep. ( er kwam van haar geen reactie, anders dan deze woorden, zelfs niet toen ik haar er op attendeerde )

Dat de school weinig op had met kinderen merkte ik ook als leesmoeder, het werk dat je als hulpmoeder kreeg toebedeeld was veel, maar met hun didactische praatjes wisten ze het zo te plooien dat je het maar deed, omdat je je anders een slechte moeder voelde. Dat ik het superdruk had met mijn eigen werk en gezin, daar hadden ze geen boodschap aan.

Tijdens zo een voorleesdag, was er buiten regen en de kinderen mochten niet naar buiten, nou oké, daar zit wat in. Dus de lessen gingen door, ook mijn les. De koffie voor de meesters en de juffen werd naar de klassen gebracht. Maar ik schrok toen ik zag door wie. Een heel jong meisje, hooguit 7 jaar liep met een hete koffiekan en een theekan en kopjes op een blad, op de trappen, je zag hoe moeilijk ze het vond en terecht, dat is heel zwaar en geen werk voor zo een jong meisje. Ik was in de klas met een leerkracht die grif zijn kopje bijschoof. Het meisje werd zenuwachtig en de koffie goot over haar zelf, je zag hoe heet de koffie was. De leerkracht werd buitensporig boos en stuurde haar weg. Ik was totaal verslagen, ik riep: we moeten haar koelen onder de kraan. De leerkracht keek me aan alsof ik een overbezorgde moeder was. Ze had zich flink verbrand en ik heb haar heel lang laten koelen en haar ouders gebeld voor hulp, want van school kon ik die niet verwachten.

Het was dezelfde school waar op een dag het schoolplein was veranderd in een ijsbaan, een laagje ijzel maakte het plein spiegelglad. Daar moesten al die kinderen overheen, zwangere moeders langs, al dan niet met een kind op de arm of in de wagen. Omdat ik mijn kinderen altijd al vroeg bracht, sloeg ik alarm, dit is gevaarlijk. De schoolleiding werd er niet warm of koud van. Ik voelde me verantwoordelijk en vroeg om geld voor zout, dat ik snel haalde en mengde met zandbakzand en heb het verstrooid op het grote plein, ik voel nog de hitte in mijn jas, het was hard en snel werken, gelukkig kwamen enkele lieve moeders helpen. De schoolleiding keek toe.

Mijn oudste kinderen haalde ik van een school, omdat het geloof en de reputatie van de school belangrijker waren dan het kind. Pesten? Nee, dat komt hier niet voor, dat houden we goed in de gaten! Dat de leerkrachten zelf enorme pestkoppen waren en grote blunders maakten, hadden ze niet door.

Mijn kinderen deed ik noodgedwongen op een montessorischool en daar bloeiden ze weer op, wat een aandacht en liefde was daar en wat een kunde en goede afspraken. Maar het was wel te laat, hoe erg het pesten was geweest hoorde ik pas jaren later, kinderen kunnen uit liefde voor hun moeder soms dingen verzwijgen.

Mijn oudste zoon werd elke dag geschopt en geslagen, moest gras eten, werd uitgescholden, uitgekleed, gemarteld, bespuugd en waarom? Hij had een oog dat blind was. Hij had een vreselijk lief hart, deed geen vlieg kwaad en was heel creatief en slim. Maar omgaan met deze domme barbaarse kinderen kon hij niet, hij was het mikpunt. Op de montessorischool was hij eindelijk af van die pestkoppen, hij ging daarna na het VWO, hij was hoogbegaafd. Maar het was te laat, het pesten had hem van binnen zo ongelukkig gemaakt, hij was niet meer te redden.

Ik heb te doen met alle mensen die op een dag doorschieten en het even rood voor de ogen kregen en eigen rechter speelden, hadden al die andere dat dan niet gezegd? KOM DAN OOK VOOR JEZELF OP!

Mijn oudste zoon heeft gelukkig nooit een ander pijn gedaan of kwaad toegebracht, hij keerde in zichzelf  om daar nooit meer uit te komen. Pesten maakt mensen kapot.

Mijn oudste kinderen komen uit de tijd, dat alle aandacht ging naar de pesters en het slachtoffer moest dan maar van school. En helaas is het nu nog niet veel anders.

Ik vind dat mensen die gepest worden, altijd aangifte moeten doen. ( niet bang zijn ) Dat de politie dan daadwerkelijk onderzoek moet doen en moet optreden, de pesters van nu zijn vaak de criminelen van later, als je het niet in de kiem smoort en gerichte hulp biedt.

Dat er dan een straf moet komen voor de pesters, dat die maar van school af moeten ( dan maken ze zelf mee, hoe vervelend het is ) Die dan maar een cursus moeten doen, een vrijheidsstraf moeten krijgen, als ze het nog niet hebben geleerd en dat onderzoek wordt gedaan waarom ze dit doen en hulp krijgen. Want de geen die pest, zit vol boosheid, angst en verdriet en zoekt een kwetsbaar doel en nooit de klerenkast van de klas of uit de buurt. Als we dit niet stoppen, dan zal deze persoon, later ook in zijn gezin, en op zijn werk zorgen voor problemen. En we beschermen de kwetsbare diamanten als we het zo doen.

Ik hoor verhalen dat leerkrachten blij zijn als de bel gaat en al hadden gemerkt dat het broeide in de klas, maar te laf waren er iets mee te doen. Om later te horen dat het buiten was geëscaleerd.

Zo dat lucht even op!

Trudy.