De Atlantikwall en Julianadorp & Koegras.
Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog kreeg de directe omgeving van Julianadorp, de weilanden, de akkers en de kust van Koegras een geheel ander aanzicht. Het gebied ten zuiden van Julianadorp en de Noordzeekust van Koegras gingen deel uitmaken van de grootste verdedigingslinie van de Duitse bezetter: de Atlantikwall.
Deze verdedigingslinie werd aangelegd langs de kust van de Atlantische oceaan en de Noordzee vanaf het uiterste noorden van Noorwegen tot aan de Spaanse Pyreneeën. Ook de Engelse eilanden Jersey, Guernsey en Sark maakten deel uit van de linie. De Atlantikwall was in eerste opzet bedoeld als aanvalslinie richting Engeland, maar door grote verliezen van de Duitsers aan het oostfront in Rusland en de angst voor aanvallen van de Engelsen over zee werd besloten de linie aan te leggen als verdedigingslinie. De totale lengte was 5300 kilometer en het plan bestond uit 15.000 bunkers die moesten worden gebouwd.
De aanleg begon, in opdracht van Hitler, in december 1941 en is doorgegaan tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. De gehele linie was toen nog niet voltooid en de Atlantikwall is nooit afgebouwd.
Het gedeelte van de Atlantikwall rondom Julianadorp en in de duinen van Koegras diende als verdedigingslinie tegen aanvallen uit het zuiden over land en aanvallen over zee uit het westen. De verdedigingswerken waren bedoeld voor het op vier kilometer afstand ten noorden van Julianadorp liggende vliegveld De Kooy en de in Den Helder op dertien kilometer noordwaarts gevestigde rijks-scheepswerf en de marinehaven.
Organisatie Todt(OT), genoemd naar de, voor het project verantwoordelijke minister Todt, was de instelling die de gigantische verdedigingslinie moest aanleggen. Deze organisatie had in de jaren 1930 tot 1940 ook al 7000 kilometer “Reichs Autobahn” in Duitsland aangelegd en de verdedigingslinie “Westwal”, waarvoor ook veel bunkers waren gebouwd. Die linie was aangelegd bij de Duits- Franse grens. Na zijn plotselinge dood in 1942, door een ontploffing van zijn vliegtuig , werd Todt opgevolgd door Albert Speer. In 1944 bemoeide veldmaarschalk Rommel zich ook nog met de aanleg van de Atlantikwall. Hij was het ook die extra versperringen liet aanbrengen. Mijnenvelden in de duinen en langs wegen en anti-luchtlandings-opstellingen op het strand en in de weilanden langs de kust.
( tekst van internet, film van RTLNH )
Trudy.
Het straatje van Zilvertje. 
De Atlantikwall is zeker een indrukwekkend geheel, wij hebben toen in Denemarken de laatste bunkers of de eerste van de Atlantikwall gezien, net als in Normandië.
Al de bunkers in Nederland zijn volg gestort met zand, omdat slopen niet mogelijk was.
Deze historie moet wel blijven. Hans
De Nederlands Stellingwerken krijgen steeds meer een andere mooie bestemming.
Of dit ook met de Atlantikwall mogelijk is weet ik niet.
Oorlogswerken staan mij nogal tegen.
Vreemd genoeg kan ik weer wel van Kastelen genieten.
Terwijl dat vergelijkbare verdedigingswerken zijn.
De treurnis van al het geweld elders gaat maar door.
Misschien is het daarom beter om onze eigen oorlogsgeschiedenis te bewaren als leerschool hoe het niet moet?
Vriendelijke groet,
In Katwijk, Wassenaar, Scheveningen en Noordwijk staan ook nog stukken van de AW. Een streng stukje erfgoed, maar wel fascinerend. Mooi blog, maar je moet echt ook zelf gaan kijken en je eigen indrukken weergeven.