Na de regen was het heerlijk koel in de stad, de zon begon weer heel voorzichtig op de ruitjes te schijnen en alles blonk nu als een diamant, het stof was uit de stad.
Joannetje was heel blij met deze koelte, ze deed de ramen tegenover elkaar open, heerlijk. Ze had de hele ochtend gesopt en gepoetst, gestreken en gelapt, opgevouwen en weggegooid. Deze avond zou hij voor het eerst bij haar thuis komen, hij die ze gevonden had op het Stedelijk jongeren koor, met een vleugje geloof aan de liedjes. Maar dat was niet erg, ze had al jaren geprobeerd een leuke jongen te vinden, maar nergens had ze hem gevonden, niet op de middelbare school, dit waren allemaal muisbekkies, die alleen maar obscene gebaren konden maken, waarbij aangemerkt moet worden, dat Frans, Freugdehill de ergste was, die maakte van zijn wijsvinger en duim een cirkeltje en de wijsvinger van zijn andere hand stak hij daar doorheen keer op keer en dan maakte hij hijg-en kreungeluiden en soms zag je het waterige slijm uit zijn mond lopen, dat hij dan weer met een veeg van zijn mouw snel weghaalde, brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Nooit wilde ze aan een tafeltje zitten waar hij had gezeten, bang voor het slijm dat mogelijk nog nat op de tafel lag te glimmen.
Op de universiteit waren het hoog opgeleide gebakken acneballen geweest, die alleen maar probeerden om zoveel mogelijk studiepunten te halen, of om zoveel mogelijk bierkratten weg te slurpen in een uur. Maar nu, ja, nu had ze de ware gevonden op het koor. Dadelijk al, die eerste moeilijke dag dat ze kwam voorzingen had zijn kleine postuur, met lichte kromme rug haar aandacht getrokken en al snel was het uitgegroeid, tot een vriendschap, samen naar de bieb, samen de liederen bestuderen, maar nog nooit waren ze bij elkaar thuis geweest. Haar etage was kraakhelder en het bed was schoon opgemaakt, ze had die nacht op de bank geslapen, om zo maar geen kreukel of luchtje in haar bed te krijgen, ohhhhhhhhhhhhhhh, haar held, haar grote liefde, haar Leotje de Stierenbonker.
Trudy Den Herder.
De man met de bolhoed deel 5
Het straatje van Zilvertje. 
Oei, oei, hoe gaat dit nu aflopen?
Verwachtingsvolle groet,
Wat lees dit toch weer heerlijk weg.
Die stierenbonker moet wel een echte adonis zijn daar ze er helemaal hotel de botel van is.
En de man met de bolhoed laat wel op zich wachten, of zou hij dat expres doen?
Op sommige mensen kun je eenmaal niet verlieft worden, zelf niet na een frisse regenbui.
Dat is een raadsel hoe dit verder gaat. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”