Deel 9 Bij de bakker geen brood vandaag!

Bakker Suikerbrood & zonen bleef die dag dicht, een haastig geschreven briefje hing tegen de deur aan de binnenkant geplakt met: wegens ziekte gesloten! De bakker was ziek, zijn vrouw was ziek en hun stagiaire ook, en Johan hun laatste hoop, was die avond er voor nog gekomen om het brood voor de volgende dag te bakken en wilde juist beginnen, maar viel al hoestend op de grond. Hij gaf bloed op en het zag er vreselijk eng uit, zo een lieve jongen, in zijn witte pak, badend in het bloed. Hij had al een week de zaak draaiende gehouden en omdat overdag niemand de verkoop kon doen, deed hij dit er ook nog bij de eerste uren, tot de meeste mensen het brood hadden gehaald en daarna kon men het achterom halen, als men keurig het bedrag gepast in een potje deed. Maar er kwamen steeds minder klanten.

De dokter kon niet komen, die was met de noorderzon vertrokken en het gekke was, een ambulance kwam ook niet na heel veel bellen. Heel voorzichtig werd Johan toen maar op het bedje naast de muur met de ovens gelegd, het noodbedje voor drukke dagen, als het zo druk was, de bakker te moe was om naar boven te gaan en nu kwam het goed uit. Johan, had een rare blik in zijn ogen en de bakker wist niet hoe snel hij de moeder van Johan moest bellen.

Overal in het dorp waren doodzieke mensen en men begon zich nu na al die maanden toch wel af te vragen wat er aan de hand kon zijn. Sommige mensen waren in het plaatselijke ziekenhuis geweest met al hun klachten, maar die kwamen nooit meer thuis, binnen enkele dagen waren de meeste gestorven.
Een alerte dorpeling had de lokale tv gebeld, om eens te komen filmen en te onderzoeken wat er gaande was, maar helaas kwam men niet en het gekke was, het dorp kreeg het gevoel verstoten te zijn. Pakjes werden niet meer bezorgd en post kwam niet meer aan………..

Trudy.
Vervolgverhaal: Die zomer.
Fictie.