Het circus kwam en ging, de hete zomer maakte plaats voor de herfst en winter en heel veel mensen waren ziek. Het begon op een dag met roodheid, het leek wel alsof alle dorpelingen te veel en te lang in de zon hadden gezeten, maar niemand deed dat natuurlijk die zomer, want de zon was gewoon te warm geweest, dag, na dag, na dag. Daarna kwam de haaruitval, maar niemand maakte zich daar druk om, want dat is altijd zo in de zomer, moeders hielden dan borstels vol haren in de handen en wisten, de herfst komt er aan, we krijgen ander haar. Maar het werd erger en erger. Daarna kwam de diarree, het wc-papier was niet aan te slepen en heel wat mensen liepen op straat met een bruine vlek in de broek, want het was niet te stoppen.
De kapper had het erg druk, eerst deed men er geheimzinnige over, want haren verliezen is niet leuk, maar dit werd ernstig, hele lokken hield men in de hand zelfs na een voorzichtige kambeurt en nog voor de winter was het hele dorp kaal.
En dan was er nog de geheimzinnige verdwijning van de jongens van de vrijwillige brandweer die in de kerncentrale verderop werkten. Die waren zomaar op een snikhete dag nooit meer thuisgekomen van hun werk en drie vrouwen met kleine kinderen waren radeloos. Sommige gaven het circus de schuld, ze wisten zeker nog te weten dat vanaf die dag alle ellende was begonnen. De drie mannen verdwenen, het ongeluk met de scooter en de ziekte van alle dorpsbewoners.
Johan Zandmeer ging op een avond bij oude Nol in het café zijn eerste biertje halen buiten de deur. Nol stond zelf achter de bar en keek op naar zijn nieuwe klant. “Zo kerel, wat mag het zijn?” Johan bestelde een beetje zenuwachtig zijn eerste biertje in een café en heel schattig sloeg zijn stem een beetje over. Oude Nol altijd klaar voor een grap riep keihard zodat alle aandacht op hem gevestigd zou worden: “bier? Heb je dan al haar op je pikkie?” Johan stotterde dan hij afgelopen vrijdag 18 jaar was geworden.
Alle kale hoofden draaiden zich om naar Nol en Johan droop af richting flipperkast. “Sorry!” Riep Nol nog wegkijkend en dodelijk met de situatie aan. ”Sorry, ik was het effe helemaal vergeten van die klote situatie hier in het dorp.”
Johan kreeg zijn biertje en werd in de armen van de kroeggangers gesloten en had een fijne avond.
Trudy.
Fictie
De zomer, vervolgverhaal.
Het straatje van Zilvertje. 
Na de kernramp takelen de mensen langzaam maar zeker af, wat een verdriet.
Het circus kan toch niet de schuld zijn, dat is voor plezier en grappen.
Je eerste biertje bestellen, dat is lastig als je moet wachten tot je achttiende jaar.
Maar het werd toch nog gezellig. Hans
Heb genoten van de show, in delen geluisterd, heerlijk weer, dankjewel!
Wat een toestanden in het dorp zeg.
De dorpelingen kunnen ook niet meer zeggen als je haar maar goed zit.
En die Johan eindelijk een gezellige avond al is het zonder een meisje.
Zeker beter weer nu voor je hoofdpijn?
Hahahahahaha, als je haar maar goed zit, hij is leuk. Ja, dit is beter, maar de nachten zijn erg warm en dat hoofd, oei, oei. Fijne voetbalavond.
Het was al met al toch nog een aardige avond met de overwinning.
Ja, ik heb genoten, zat helemaal in de wedstrijd, ik zal het missen, wat een mooie WK, we hebben hier met zijn drietjes zitten smullen en met de kennis van het grootste Suikerhartje er bij zaten we op de eerste rij, want hij weet alles!
Ja een kenner bij de hand is wel zo makkelijk, maar de tour is al een week bezig zit ik nu naar te kijken ook leuk.
Ja, ik zit op de pc te kijken, met het verslag op de radio, terwijl ik deel 8 maak van het vervolgverhaal en mijn haar droogt want ik kom uit bad en ik heb treurige hoofdpijn die ik bestrijd met veel Paracetamol en water.
Maar ik wil niet opgeven want het leven is zo leuk en er is zoveel te doen.
Te veel paramolletjes zijn slecht voor je herstel. Pas je wel op met de doseringen?
Ik heb een imkerwandeling gedaan en lekkere honing gekocht.
Een verse muntthee met honing zal je ook goed doen.
Bezorgde groet,
Ja, zegt mijn huisarts ook en jullie hebben gelijk, maar ik wil het niet voelen.
Wat leuk, ik hoop ook spoedig weer de natuur in te gaan, ik ben nu zo wit als een doek en mijn spieren zijn als van een verwende prinses.
Ik woon in een stad en word al jaren kaler en kaler.
Gelukkig kom ik nooit in een circus.
Prachtig zoals je vooral maar verder gaat.
Sterkte met je hoofd / gezondheid.
Vriendelijke groet,
Ja, maar deze kaalheid kwam opzetten als poepen, dus dat is anders. Ja, dankjewel, ik probeer voetbal te kijken, nu pauze, zo spannend.
het doet me denken aan een boek dat ik ooit las voor school: het gevaar. over radioactief besmette personen. Maar jouw verhaal is leuker want humoristisch.:)
Gelukkig! Had jij wateroverlast deze week, ik las dat het bij jullie best heftig was, hier ook, maar ik heb niks gemerkt.
Pingback: Petten, we zijn in groot gevaar. | Het straatje van Zilvertje.