Na het boodschappen doen en de bieb en het muziek luisteren op het plein, op de fiets gestapt naar Nico, tegenwind op de heenweg, deed er een uur over. Maar op donderdag Sinterklaasdag, was het in de middag en avond, te winderig om op de fiets te stappen en de treinen gingen niet meer. Met de koperblazers nog in mijn oren trapte ik stevig door. Even een Sinterklaasje brengen, ik weet dat hij op me wacht.
De luchten waren soms erg donker en hagel kwam op mijn pad, kleine gemeen prikkende hagelsteentjes. Maar als ik langs de schapen ben geweest, kom ik in de luwte van het dorp.
Even drinken, zo een dorst.
Duin en Bosch/Dijk en Duin lag er somber en verlaten bij. Weinig bomen hadden nog blad, weinig mensen liepen rond en tot mijn schrik zag ik de afbraak van Schellingkbosch A en B, afdelingen waar ik vroeger heb gewerkt. Kwam er in gesprek met ouders, het ging natuurlijk over de zorg. ( ook al afbraak )
Nico was blij me te zien, hij was blij met wat hij kreeg. Hij lag nog in bed en was wat somber, maar voor de rest om op te vreten. Ik kon niet lang blijven, we hebben wat gepraat over zijn situatie en de kerst. De verpleging gesproken. ( die roken en drinken ook, dat ruik je en dat zie je )
Dan naar huis, langs het kerkje van Duin en Bosch, een steen op de maag, kon er maar even zijn, thuis zitten ze op me te wachten, thuis ben ik ook zo nodig. Het liefst nam ik Nico mee, maar dat kan niet, wat een leven voor zo een jong mens. Niet te lang bij stilstaan maan ik mezelf, doorgaan, niet omvallen, dat ik het geheim, wel voelen, maar niet te diep, dan blijft alles heel, dan houd je het vol.
In Uitgeest, een auto in de sloot, alle hulptroepen zijn aanwezig, brandweer, traumahelikopter, ambulances, dikke file, ik tril, pf, heftig. Snel doorrijden, niet kijken, je hebt al genoeg in je emmer Zilvertje.
Thuis, koffie maken, lekkers maken voor de andere kinderen en doorgaan, altijd maar doorgaan, diep ademhalen en vooral genieten van de warmte van het huis, van wat wel goed gaat, van de boom die nog naar binnen moet en van de foto’s die ik onderweg maakte. Hoop dat de mensen in de auto het overleven en weer gezond worden. Hoop dat ik spoedig minder moe ben, november was een rare maand, was net even te veel, te druk en te verdrietig. Maar ik ben ondanks alles, toch heel gelukkig.
Auto in de sloot.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Je bent toch naar Nico geweest voor hem ook belangrijk, mama zien
Sress en werkdruk zorgt voor een ongezonde levensstijl.
Als je emmertje vol zit moet je hem niet laten overlopen.
Dan kun je niet altijd een ander nog helpen, daar zijn gelukkig hulpverleners voor.
Maak er een paar gezellige dagen van met de andere. Hans
We gaan het gezellig maken! Heb de show weer aan, mooi! Ben helemaal warm van het fietsen, heen veel wind. Fijne avond nog!
Nou nog ff en dan kan het emmertje ff leeg blijven, en wat een mooie foto’s weer die (streepjes) staan je nog steeds goed.
Gaat het nu al iets beter met Nico.
Ik hoop van wel.
Ja, de kerst komt er aan. Ja, het is er nog steeds mooi he, ondanks dat het somber en koud was, ja, ff te dik, maar had haast en zonder bril op wordt het lastig, me ogen gaan hard achteruit, denk de drukte.
Geestelijk wat minder vond de verpleging. En spoedig heeft hij weer onderzoeken.
Niet verwonderlijk dat het nu iets minder gaat, het is ook niets niks wat hij voor de kiezen heb gekregen.
Ja, vind ik ook. Ik ga weer verder, koken en was strijken, dag allemaal fijne avond.
Zilvertje, je bent een dappere meid, maar maakt het gezellig voor jullie thuis. Je doet voor Nico wat je kan.
Dankjewel! Ja, weinig meer kan ik nog doen, maar altijd knaagt het. xxx
Goed van je, en natuurlijk doe je dat…
Duin en Bosch is heel bekend terrein voor me, ik koop er vaak groente in de winkel, en vorige week speelde mijn bandje daar, als laatste in de Clinghe, voor de afbraak…
Wat leuk, ik koop er mijn kamerplanten, en ze hebben daar vaak planten die niemand meer heeft.
Oh, wat leuk, wat was ik er graag bij geweest. De Clinghe is al zo anders dan voorheen, maar nu dat het weg gaat, denk ik, wat vreselijk, het was zo fijn om daar wat te drinken, met Nico, en de prijs was heerlijk laag voor de bewoners.
Het gaat nu in rap tempo met D en b, het was er zo anders vandaag, alsof het huilde in de bossen, maar dat zal mijn eigen gevoel wel zijn. In de jaren dat ik er werkte en ook op de zustersflat woonde, was het er zo druk en knus. Een groot deel van mijn leven ligt daar en heel wat bekende heb ik daar verpleegd, zelfs mijn vader woonde op een afdeling, God, wat een lang verhaal kan ik vertellen over D en B.
Dank voor het artikel, na het strijken ga ik het proberen te vergroten, ik absorbeer zo graag alles wat met D en b te maken heeft,
Heb geprobeerd het artikel te lezen met mijn digitale vergrootglas, ging een klein beetje.
Heel dapper en betrokken, Zilver. Sterkte en plezier!
Tja, mijn eerste kindje, zo ziek, dat is een teer onderwerp en dat leeft in mijn hart en dreunt de hele dag door, jaar in jaar uit en er is meer, maar dat kan ik hier niet schrijven, soms zijn er tranen te kort, maar ik houd ze in, ik zou er anders in verdrinken.
Fijn om te lezen dat je ondanks dat wat moeilijk is blijft genieten van de bijzondere dingen…
Dat geeft kracht en de mate van geluk hangt af van hoe je met groot verdriet om gaat, laat je je verstikken, of zoek je toch nog de geluksmomenten tussen het puin? Ik zoek en vind.
Zo is het inderdaad, er is altijd wel iets wat je blij maakt. Fijne dag!
Je nam me mee met je verhaal. Zoals je weet ben ik ook bekend in Castricum. Heb ook vele wandelingen gemaakt over het terrein van Duin en Bosch. Schrik wel van de afbraak die daar plaatsvindt. De Clinghe verdwijnt ook al, daar heeft dochter een paar keer een uitvoering gegeven. De beelden van die man en vrouw zullen ook wel gesloppt zijn. Gelukkig heb ik daar nog foto’s van.
EJW, ik schrok er ook van, vorige week nog dacht ik dat sommige gebouwen werden opgeknapt, nu zag ik ze in puin. Ik ga volgende keer kijken of de man en vrouw en nog staan, dat zou heel erg zijn als ze die ook weghalen. Mijn hele leven ligt daar, mijn vreugde en verdriet en al die bijzondere mensen die ik er heb mogen kennen, het was er nog nooit zo verdrietig en stil.
Fijn dat jij het ook kent en dingen herkent.
Je dochter, zingt ze, of bespeelt ze een instrument?
Ja. t’is triest. Dochter danst en had daar een uitvoering
Hoe wonderlijk die zoektocht naar geluk.
Ik herken het wel: je zoekt niet echt maar het is er op de juiste momenten
😉