Vandaag op de fiets naar mijn zoon, naar Duin en Bosch. Na een week ziekenhuis is hij weer thuis. Op zijn kamer hebben we de hele week nog eens doorgenomen. Hij blijft onder controle en als hij weer wat opgeknapt is, dan gaan de onderzoeken weer door. Op mijn verzoek heeft hij een nieuw bed en een nieuw matras gekregen, want hij had elke dag rugpijn, nu met dit bed, ging het een stuk beter. Ze hadden het omgeruild en nu hij weer uit het ziekenhuis is, kan hij weer lekker in bed slapen. Ik had gezegd, dat als het niet van D en B kon, ik voor een ander bed zou zorgen, want hij moet wel lekker liggen, zeker nu na deze zware week.
Maandag heeft zijn psychiater al aan mij excuus aangeboden ( ze hadden hem niet op de hoogte gebracht ) dit had nooit mogen gebeuren, ze hebben heb bijna drie weken met helse pijnen laten lopen en vertelden hem, dat hij niet kon poepen en hij maar zeggen, dat kan ik wel! Ik heb een blindedarmontsteking, help me aub, maar hoe gaat dat met psychiatrische patiënten? Ze geloven je niet. De blinde darm was doorgebroken en op het nippertje heeft hij het vorige week zaterdag overleefd. We hebben afgesproken dat als er weer iets is, hij mij belt, dan ga ik wel even met mijn bezem vegen daar op D en B.
Gelukkig dat we dat hebben kunnen afspreken, want hij wil nooit lastig zijn, hij had zelfs op de dag dat hij met spoed naar het ziekenhuis moest, nog iets voor mijn verjaardag gekocht, als een geweldige schat bood hij het me vandaag aan. Een oud blik, dat kan verkleuren. Het is me nu al dierbaar. In gedachten zie ik hem lopen, met heftige pijnen en dan toch iets voor zijn moeder halen.
Ik was op de fiets, een oude fiets, want mijn goede fiets is gevallen, gisteravond vond ik mijn fiets met veel schade in de tuin. Op de oude fiets, in de zon naar Castricum, ik deed er veel langer over dan normaal, de fiets is te klein voor me. Maar het voelde als een feest, Nico weer thuis en ik weer even buiten.
Mijn moeder is na haar val bedlegerig geworden, daar ga ik zondag of maandag naar toe, maar nu eerst even koffie en een boek, daar ben ik aan toe.
Al die lieve reacties maken een zware periode lichter. Dank daarvoor, dat raakt me heel diep, ik ben niet zo verwend in het leven, met lieve dingen, dus ik slurp het op als een spons.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Wat mooi geschreven en wat fijn dat alles uiteindelijk goed is gekomen met je zoon.
Leny, dankjewel! Vond het ook zo lief dat je die keer op Twitter reageerde, ik was toen zo verdrietig en dat was zo warm en bemoedigend.
Hij heeft er wel wat aan overgehouden hoor, een kwetsbare buik en door de medicatie voor zijn ziekte is hij kwetsbaar, maar ik heb hem nog, mijn tere grote reus. Er staat hem nog heel wat te wachten en het was niet nodig geweest, dat is zuur, maar laten we maar kijken naar wat wel goed is, net op tijd gered en hij is gelukkig niet boos op de artsen daar, maar hij vindt ze wel erg dom.
Gelukkig maar hij is weer in vertrouwde omgeving, en dat ze hem maar goed in de gaten houden en naar hem luisteren.
Nog een fijne avond.
Fijn he? Hij had zich erg gekoesterd gevoeld, hij bedankte mij, maar dat is ook voor jou met je mooie kaart.
Gelukkig. Ze leren het nooit, die hogemutsen. Vertrouwen alleen hun eigen hoofd, en naar iemand die niet gestudeerd heeft of zelfs een hersenaandoening heeft luisteren ze al helemaal niet.
Tja, Knutsel, in die jaren dat ik daar werkte heb ik ook vaak op mijn strepen moeten staan, je kent je patiënten en je weet gewoon dat ze erg ziek zijn en hulp nodig hebben, maar er werd niet altijd naar geluisterd. Ik heb in de psychiatrie schrijnende dingen meegemaakt, vooral toen ik nog leerde, wie ik wel was, ik kwam pas kijken, maar ik had het helaas vaak wel goed. En soms gaat het over leven en dood. machteloos voel je je dan.
Wat fijn dat het weer goed is gekomen met je zoon. Wat is het een lieve jongen; die verdient zoiets niet. Vanmiddag had ik het met een vriendin, die ooit op D en B heeft gewerkt, nog over psychiaters. Ook haar ervaring is dat er niet altijd even goed wordt geluisterd en dat er daardoor niet adequaat wordt gehandeld, helaas.
Een blik dat kan verkleuren? Wat bijzonder. Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Het komt met je moeder vast ook goed. Ik hoop dat je verder een rustige dag hebt gehad, met een lekker boek!
Corlinde, in dit geval hebben ze nooit zijn behandelend arts de psychiater op de hoogte gebracht, deze had het wel voor hem opgenomen, die begrijpt mijn zoon. Het was de arts op de medische post, waar hij steeds vergeefs heeft aangeklopt, pas in het weekend, met een waarnemer werd hij snel ingestuurd.
Maar wat je vriendin zegt, is zo waar, ik heb soms mijn tong blauw moeten praten, dat sommige mensen geen vrijheden konden hebben, omdat ik inschatte dat ze er nog niet aan toe waren, dan moest ik niet zo geleerd doen, want ik wist het beter dan de psychiater? Zo heb ik heel wat patiënten verloren, de eerste die ik onder begeleiding mocht helpen verloor ik ook zo, op gruwelijke wijze. Ik vond, dat de vrijheden nog niet in konden gaan, die ochtend was de patiënt weg, ik zag al aan de wijze van kamer achterlaten dat er een boodschap van afscheid in zat, ik wilde zoeken, met het zoekteam, maar ze maakten me belachelijk, tuurlijk was er niks aan de hand. Pa in de middag werd patiënt gevonden, dood, op een nare manier, gevonden door andere patiënten. Ik had patiënt nog kunnen redden als ik had mogen zoeken.
Ik heb het daar moeilijk mee gehad, ook tegenover de familie, want wij moeten juist op deze mensen passen tot ze weer beter zijn. Artsen en psychiaters vergeten wel eens, dat je als verpleegkundige, de patiënt heel vaak ziet en goed kan observeren en goed kan inschatten wat je kan verwachten, daar mogen ze best wel eens beter naar luisteren, samen kom je tot de beste oplossingen.
Ik moet het van me afschudden, nu een mensenleven geleden raakt het me nog.
Was het blik vergeten, het is denk ik een koekblik, als er licht op schijnt, neemt het de kleuren aan van zijn omgeving. Hij koopt dat in het tweedehands winkeltje op D en B, het is aandoenlijk en nu schiet ik vol. Hij vertelde dat hij het goed schoon had gemaakt, kon ik er lekkere dingen indien. ;^)
gelukkig zilvertje , gaat het weer de goede kant op , en je bent een kanjer ,..
Dankjewel Rob, ben je Rob met de hoed? Hoe is het met jullie?
de enige echte zilvertje , met ons gaat het wel , met me vrouw gaat het iets minder , pas gevallen en toen zijn er weer een paar ribben gebroken , tumor blijft nog redelijk stabiel dus dat is fijn , en me zoon is een heel ander verhaal , zie ik niet zo veel meer en heeft schulden , en ik weet over een week of ik nog werk heb , dus al met al gaat het niet zo lekker , maar ben wel heel gelukkig met mijn vrouw ,
Rob, ik vind je moedig, probeer je zoon te redden, niet met geld, maar met liefde, het is een goede jongen, hij moet alleen zijn ding nog vinden, kan hij geen vrijwilliger worden bij het Leger des Heils, dan kan hij onder hun vleugels groeien en die liefde zal hem goed doen, soms zorgen ze ook voor een opleiding voor die jongens, ga eens met het Leger praten en kijk eens wat ze voor hem kunnen doen, speel open kaart met hen. Rob, ik hoop dat je je werk mag houden. En het allerbeste voor je lieve vrouw, fijn dat jullie zo gelukkig zijn, heb je wel verdiend. En nu maar hopen dat alles weer goed komt of lang weg blijft.
Pfff, dat is gelukkig goed afgelopen. Nu weer even bijkomen.
Ja, maar wel met gevolgen voor hem, straks staat hem een heel naar onderzoek te wachten, het was niet nodig geweest en al die pijn, van binnen is zijn buik niet helemaal meer oké, later gaan ze kijken wat er verder moet gebeuren, maar eerst moet hij aansterken. Maar ik heb hem nog en dat maakt me dankbaar.
Wat fijn voor julli
Ja, nu bijkomen en hem motiveren later weer voor de onderzoeken te gaan, hij ziet er erg tegen op, het zijn ook nare dingen die hem wachten. Maar nu even rust.
Lieve moeder!
Dankjewel!
Weer thuis en ontvangen door de gouden kleuren van de herfst, nu lekker samen nagenieten.
Ja, wat is het er mooi he.
Zilvertje, ik heb een tijd zonder computer gezeten en nu lees ik dat je een moeilijke tijd hebt gehad, maar met je zoon gaat het beter, nu je moeder nog. veel sterkte.
antoinette
Dankjewel.
Dan kan je moeder hart nu weer wat rustiger kloppen, je moet er ook wel boven op zitten om de zorg voor Nico goed te laten verlopen.
Gelukkig is hij weer thuis, rust en herstel zullen tijd nemen, maar het komt vast weer goed.
Hebben ze je fiets dan gesloopt? Hans
Ja, ik kan het nooit laten verslappen, was ik net even niet zo vaak geweest en dan zie je het al, gebeurd er dit.
Ze hadden hem erg laten vallen, licht stuk, standaard stuk, dat is best duur om het te laten maken, plus verbogen. ( als mijn standaard stuk ik kan ik niet trappen )
Zilvertje. Fijn, dat hij weer op z’n eigen plek is. Hoe hou je het vol?!
Haast niet, het was erg zwaar, nu is het iets beter te doen.