Mijn jongste nog heel jong
Die ochtend werden er geen paaseitjes gezocht, de eerste keer in 33 jaar moederschap. Geen pakjes, geen paastakken versierd in vazen. De keuken bleef ongewoon lang stil en schoon en in bed lag men gewoon een gat in de dag te slapen. Die dag er voor lagen de bedden ook al vol, te lang vol. Was het de kou, de hagel, de sneeuw, was het de crisis, de griep?
Muziek was er niet te horen, de deurtjes en de raampjes bleven dicht. Visite kwam niet aan de deur, geen kook- of bakgeurtje ontsnapten vanuit haar huisje het dorp in. De kaarsjes gingen niet aan en de was hing niet buiten.
Op het erf vormden de hageltjes een mooi schilderij voor ze neerploften deden ze nog een dansje.
De vers in de tuin gestopte plantjes waren helaas bevroren, volop in bloei. De merel had zich weer verstopt en de lucht werd weer grauw.
Een nieuw hoofdstuk, het laatste, het zwaarste, ouderdom, gemis en ziekte. Met een diepe zucht werd het lot aanvaard, zoals een zeeman, de golven trotseert bij windkracht dertien, zo heeft ze zich schrap gezet. KOM MAAR OP!
Missen is niet de pijn die het hem doet.
Maar het wakker worden zonder je lieve groet.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Ach Zilvertje toch, ik kan het zo meevoelen
Pasen zou nieuw leven moeten geven
Geen aanwezige afwezigheid
Die schrijnt alsof je huid in brand staat
Je ouderdom zo voelbaar naakt maakt
Omdat wie je zo verschrikkelijk liefhebt
Een tweede huid was en nu gebroken glas
Waren we maar een videorecorder
Dan konden we ons leven steeds terugspoelen
Artaffterallart, je hebt het prachtig woorden gegeven, dankjewel!
Heel graag voor jou gedaan, Zilvertje
Pasen met Pijn, daar moet een mooie pleister op 🙂
Lief is dat!
Hoi Zilvertje mooi verwoord ik denk dat we er allemaal met de tijd er mee te maken krijgen, we moeten het maar zolang mogenlijk zien uit te stellen.
Groetjes
Dirk, het leven gaat zoals het gaat.
Ja het is niet anders maar een beetje bijsturen zou fijn zijn.
Ja, hahahaah, als men een partij oprciht van de besturing dan word ik lid.
Te veel mensen worden te vaak alleen wakker. Het zou verboden moeten worden! Ook mijn wekelijkse verhaaltje ging dit keer over eenzaamheid.
Eenzaamheid hoeft niet erg te zijn, maar de manier van het ontstaan, dat vreet.
Ik ga bij je lezen.
Ha Zilvertje,
De winterse kou die nu heerst onderschrijft het gevoel wat boven komt.
Pasen is nieuw leven er is hoop, maar soms lis het er blijkbaar niet voor iedereen. oma
Oma, soms wordt iets in de knop gebroken.
Dank aan de mensen die een like gaven!
Ha zilvertje,
Zo’n bericht kreeg ik vandaag te horen, doet me zeer als iemand is gebroken. oma
Oma, het leven is vaak zo hard, maar we moeten verder, altijd maar verder….. Sterkte met jouw bericht.