Het dorp stond op stelten, in een oude wijk waren ratten gesignaleerd en niet zulke kleintjes ook, men sprak van ratten van drie meter. De Zaanse klapmolenkrant toonde op een voorpagina een big van een rat met een enge lange staart. De GGD sprak over de ziekte van Weil, de pest en de gevaarlijke rattenpestkoorts en vroeg de mensen met klem, het huisvuil alleen in de grijze bak te deponeren en niet de vogeltjes te voeren op het erf met brood en avondetenrestjes. De rat is een alleseter waarschuwde ze.
Ondertussen was de nieuwe buurvrouw uit haar eigen huis gevlucht, het oude houten huisje was aan alle kanten open gevreten door de ratten en ze lagen samen met het konijn op de bank, zaten in de keukenkastjes en in de wc-pot.
De nieuwe buurvrouw had met een deken en een toilettasje aangebeld bij opa Piet en omdat hij de oorlog nog had meegemaakt, liet hij niemand buiten staan en toonde haar de logeerkamer en daar viel ze als een blok in slaap op het logeerbed.
Maar in het huisje van de fietsenmaker werd de fietsenmaker wakker en zocht naar de wijkzuster in zijn bed, onder het bed en door het hele huis, ja, zelf keek hij of ze uit angst weer op de bagagedrager stond, maar nee, ze was nergens te vinden.
De beste man keek naar het huisje van de nieuwe buurvrouw, maar daar was niks bijzonders te zien, de gordijnen waren gesloten als voorheen en het viel hem op, dat niemand meer in zijn zaakje het had over de naakte, rommelige buurvrouw en de rat en terwijl hij er hier en daar naar viste, keek men hem niet begrijpend en schouderophalend aan.
In de avond, reed de wijkzuster voorbij, hij zwaaide hoopvol, zijn hart bonkte tot in zijn tenen….. maar ze zwaaide niet terug. Hij zocht oude kranten en nergens vond hij berichten over ratten en onrust en niemand weet hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen, maar de fietsenmaker stortte in en begreep dat het allemaal een droom geweest moest zijn. Hij sloot zijn winkel drie weken en bedacht hoe hij aan een lieve vrouw kon komen, want die droom had hij niet voor niks gekregen bedacht hij zelf.
Zilvertje. Met dank aan oma voor het verboden te dromen bord.
Het straatje van Zilvertje. 
Ha Zilvertje,
De Zaanse klapmolenkrant, is toch het Zaanse zeikertje?
Geen vogeltjes voeren, zo gaat het altijd een grote rat verschijnt en de kleintjes zijn de pineut.
Zo komt de fietsenmaker er ook achter dat een fiets ook maar een fiets is.
Dat is dan nog een echte Piet. oma
Hoi Zilvertje,
Marco Borsato, zong al eens dat dromen zijn bedrog, en toch vind is het heerlijk om regelmatig weg te kunnen dromen gelijk aan de fietsenmaker. Gelukkig niet met ratten in het spel, echter wel een lieve dame, gelijk aan de wijkzuster. Veel dank voor weer een prachtig verhaal.
De Klapmolenkrant. Mmmmmm daar moet ik maar eens op gaan googlen. Kijken wat er voor intressants nieuws daar in staat. Leuk verhaal.
Love As Always
Di Mario
Enfin, in ons geval bracht de dierenarts uitkomst. Wij hebben een geweldige dierenarts die erg meeleeft met de gang van zaken hier. Niet alleen met de honden, ook met het onderhoud van de terreinen, opbouw van de trainingen en alle voorkomende zaken houdt hij zich bezig, denkt mee zogezegd. Z’n laatste activiteit betrof het repareren van mijn zonnescherm, zo even tussen het enten door, geweldig handig! Toen wij ons rattenprobleem ter sprake brachten, riep hij opgewekt dat dat geen énkel probleem was, ik moest gewoon een paar lokboxen neerzetten met voer en gif er in. Die tip had ik al eerder gekregen, maar ja, die teckels die overal op en in zitten hè, dat blijft toch wat tricky voor mijn gevoel. Dat bleek echter geen enkel probleem, in die voerboxen zit namelijk een min of meer afgesloten “hokje” waar het voer met gif in gaat en waar de honden dus never nooit niet bij kunnen. Dat leek mij wel wat. Het gif was al snel bij een collega met een groothandel in dit soort zaken aangeschaft (toch prettig om nog wat te werken af en toe!) en nu moest ik achter de boxen aan. Weer werd Rentokil geadviseerd, maar ook hier bracht de dokter uitkomst. Gewoon even bij hem lenen, hij had ze wel “ergens” staan, gekregen als showmodel van een fabrikant. Bij mijn eerstvolgende bezoek kreeg ik dan ook twee gloednieuwe rattenvoerboxjes mee.