Zilverstraatje 1800
Als de kinderkopjes konden praten
Dan zouden ze ons vertellen
Van al die karren die hier reden
En van de chique sjees
Die menig rammelend gratenpakhuis
Naar de laatste rustplaats reed
Van alle bruiden en communiekinderen
De processies met de bisschoppen
Als Sinterklazen verkleed
Maar dan in het wit, groen of geel
De knikkergeultjes, de hondenkar
De dokter in de eerste automobiel die het dorp zag
De scharrelende stelletjes
De fietsen met hun belletjes
De sigaretten na de pruimtabak
De paardenpoep en hondenkak
De riolering en het internet
De Hema en Jan Kroket
Ze zouden fluisteren over ons
Oude benen, jonge plannen
Een huis vol geluk en soeppannen
Een huis van oud zeer en dromen
En kom maar op, ons krijg je niet klein
Dat zouden ze allemaal fluisteren
Er naar luisteren is fijn
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Geweldig mooi sfeerbeeld…
(rammelt = rammelend?)
Ook soldaten marcheerden over hun kruintjes
met geweren en een vlag.
het dorp van wim sonneveld
daar moest ik aan denken
Letterzetter, ja, je hebt gelijk, het zit zo in mijn hoofd, dat ik bij het nakijken lees wat ik denk dat er staat, dat heb ik heel erg, ik zie het pas later of nooit, dankjewel. Ik ga er wat aan doen. Ja, een sfeerbeeld, dat ben ik met je eens,
Fumelle, ja, die ook, hoe kon ik die vergeten.
Hennie, grappig, ja, dat kan ik, ik zag een stoet van mensen en dingen over de straat gaan, veel kleuren, veel leed, veel opsmuk en armoede.
Dag allemaal, ik ga weer naar bed, ik heb de griep, fijne zondag.
Mensen, dank voor de like.
Ik vind ‘m mooi….
Dankjewel Rami, ik vind jouw herfstfoto’s mooi, ze stonden later ook in de twitterkrant heb je dat gezien? Fijne zondag!
Heel mooi, Zilvertje! Inderdaad een prachtig sfeerbeeld dat je daar schetst.
Terrebel, dankjewel. Het plopte zomaar in mijn hoofd toen ik mijn straatje inkeek.
Hoi Zilvertje,
Ondanks dat de griep je te grazen heb genomen merk ik toch wel dat je lekker in je vel zit momenteel met je zorgplan en wat je deze week uit het toetsenbord heb getoverd!!!!
Mooi gezegd. Zelf denk ik bijna elke dag aan mensen van vroeger. Herinneringen worden opgeroepen door de kleinste dingen, een straatsteen met een krulletter van de stenenbakker erin, een deur met een profieltje, een scherf van een gebloemd bordje in het zand…
Selma, ja, dat schrijf je mooi, het roept nog na, het verleden. Zo heb ik heel lang gezocht naar de school van mijn broer, hij zat net nog voor de verhuizing op de Sint Jan school in het oude pand, ik moest naar dat stomme nieuwe gebouw, toen ik na ruim 30 jaar weer in mijn geboortedorp kwam, kon ik nergens de school vinden en wat denk je, via schoolbank schoolbank kwam ik er gister achter dat ik nu in het straatje woon van die school, nu dus nog zoeken waar een nieuwbouwpand staat ik weet nog wel de juiste kant……………………………………….ik ben er bijna uit, maar hoe bijzonder dat ik er woon, is echt een straatje van niks, ik wil op die plek gaan staan en de stemmen weer horen, zo bijzonder., die grote school waar ik ook zo graag op wilde leren als kind.
‘een huis van oud zeer en dromen’ doet me denken aan het huis van mijn grootvader met zijn aparte geur en sfeer.
Vrolijk
Ha zilvertje,
Ze zouden ook kunnen vertellen over de zere knie, de hondenpoep en de dronken man die weer een viel. oma
ot, heerlijk hé een vader die zo kan vertellen, zo was mijn pa altijd trots op zijn Schiphol en de Dakota’s
een mooi beschreven teruggaan naar “toen”, zilvertje