Zilvertje.
Op een ochtend kwam hij hollend over het tuinpad mijn huis in gerend, hij was buiten adem en de eerste minuten kon hij niks uitbrengen. Verbaasd keek ik hem aan en wees naar een stoel, ik hoor me nog zeggen: ga zitten, dan maak ik koffie….
Terwijl ik zorgvuldig kokend water in de filter met gemalen koffie goot en genoot van de geur van verse koffie, bekeek ik hem stiekem, hij friemelde aan zijn overhemd, hij hoestte heel erg, zo een hoest die schaatsers hebben vlak na een korte afstand. Zijn ogen waren rusteloos.
Op het moment dat ik met de koffie binnen kwam schrok hij, maar hij haalde nu wel rustig adem. Dadelijk opende hij het gesprek. “Zilvertje je zult me vast niet geloven maar er is iets heel ergs gebeurd, Maria is Maria niet meer…. “ Hij schoof wat op zijn stoel en keek me wanhopig aan, ik kan niemand in vertrouwen nemen, ik weet dat ze dat niet kunnen opbrengen, maar jij hebt mijn vertrouwen nooit beschaamd, dus daarom kom ik bij jou hulp zoeken.
Hij zag er zo geschrokken uit en nu zag ik ook de vermoeide trekken op zijn gezicht, hij had dikke blauwe wallen onder zijn ogen, zijn wangen waren ingevallen en zijn anders zo keurig gekapte haar zag er slordig en vet uit.
“Zilvertje, ik durf in de nacht geen oog dicht te doen, ik lig dan doodstil naast haar, ik hoor haar rustige ademhaling, ik hoor haar lichte snurkgeluiden als ze op haar rug ligt en kan niet anders zeggen dan dat ze slaapt, maar ik weet zeker dat als ik slaap ze mijn geest overneemt, wil leegzuigen…. het is ook bij haar gebeurd….. we waren een maand geleden op Texel, een korte verwenvakantie en daar waren we in het Drinklokaal van Piet en Teun en we genoten van een heerlijke avond, tot er een zonderlinge man naast Maria kwam zitten. Eerst was hij stil, later maakte hij gromgeluiden en keek ons indringend aan en we keken elkaar nog aan zo van wat moet zo een man hier? Maar na een poosje wende het dat hij zo dicht en zo grommend bij ons zat. Na een aantal heerlijk biertjes die Teun ons had geadviseerd ging ik naar het toilet en bij terugkomst was Maria verdwenen.
Piet en Teun hebben me nog helpen zoeken, het hele pandje door, zelfs buiten, ik belde Maria haar mobiel nog, maar die stond uit, terwijl ze hem juist aan had omdat onze dochter Barbara 36 weken zwanger was en je natuurlijk maar nooit weet of zo een kindje eerder komt.
Ik was radeloos en fietste zo hard als ik kon naar ons huurhuisje en geloof het of niet, daar lag ze gewoon in bed te slapen, net zo rustig als anders, alleen het klopte niet. Dat merkte ik ook in de ochtend, ze vroeg of ik koffie of thee wilde drinken…. nou mijn eigen vrouw, waar ik al ruim dertig jaar mee getrouwd ben… koffie of thee? Ik drink nooit thee, ik ben een koffieleut.
Zilvertje, je moet me helpen, ik ben zo bang, er klopt iets niet!”
Zilvertje. ( nieuw vervolgverhaal in 10 delen rond de 500 woorden per keer )
Het straatje van Zilvertje. 
Ehhhhhh, ik zit nog midden in die bakkersvrouw, krijg je dit. Jij maakt ook van alles mee.
Love As Always
Di Mario
Ten eerste wat een kanjer op die foto.
En in wat voor prachtig avontuur ben je beland?
Als ik dit zo lees dan maar nooit meer naar Texel op vakantie hoewel het daar zo mooi is.
Di Mario, ja, die vrouw van de bakker die ga ik proberen te redden, maar niet hier, ik denk dat ik hem verkoopbaar ga maken. Doe ik het boek in een gebaksdoos, denk dat men dat wel lust.
Dirk, ja, was ik ff jonger, ik denk 2003, dus al weer bijna tien jaar terug, was ik ook een stukkie slanker.
Ik ben een verhaal aan het schrijven over een man die psychotisch is, dit een een ziekte, hij komt niet zo vaak voor, maar is volgens mij wel een mooi verhaal als je niet weet dat hij ziek is, zou daar best een film over willen maken. Ben ik meteen op Texel, twee vliegen in een klap
Ja, ik wil wel naar Texel, staat op mijn verlanglijst. Blew had het op zijn blog over Texel en zo is dit ontstaan.
Ha Zilvertje,
Zeker een mooie foto van je.
Wat krijgen we nu, je valt van de ene gebeurtenis in de andere, wat is er met Maria gebeurd en wat is er van de vrouw van de bakker geworden, je maakt het spannend voor ons. oma
Ot. Je verzoekje staat genoteerd voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://www.wir-3.com/
Oe, wat spannend! Ik ga gauw naar Texel en zal mijn ogen daar goed openhouden. Ik heb daar geen computer, dus misschien mis ik een aflevering. Veel plezier en succes!
Texel lijkt mij prachtig ik ben er zelf nog nooit geweest wel een keer op Ameland met de collega’s paar jaar terug.
Gewoon op je verlanglijst laten staan als de kans zich voordoet gewoon gaan, maar wel met een beschermheer hoor.
Oma, dank ik was goed op tijd hè, ik heb al paar keer geprobeerd een show te luisteren, maar val dan al spoedig in slaap, ik snak naar de vakantie. Ik heb de vrouw van de bakker nu uitgeprint, het is al heel wat, ik overweeg of ik verder ga met dat verhaal, maar nu even niet. Ik zag bij Blew, Texel staan en daar wil ik altijd nog naar toe en zo ontstond dit verhaal.
Blew, jij veel plezier op Texel.
Dirk, ja, ik neem die beschermheer mee….. ik was vroeger veel op Terschelling, ik was er voor mijn 20ste wel 4 maal geweest en vond het zalig, daarna nooit meer op een eiland geweest, maar ik wil al die andere ook beleven en Terschelling overdoen.
Het grappige is dat ik een stel ken dat Trudy en Hans heten. Dat maakt het verhaal erg levend 🙂
ik ben nog nooit op 1 van de waddeneilanden geweest.
Alleen Tim van ons gezin wel. Hij ging met de YMCA naar Schiermonnikoog. De leiding zei dat ze nog nooit een Limburger in de groep hadden gehad……………
Kitty, op aanraden van A heb ik de namen gewijzigd, omdat het een beetje gek verhaal is, en de mensen het mogelijk niet met hun naam geassocieerd willen zien. Dankjewel A
Grappig, hoe vond hij het op het eiland?
Hij vond het een geweldig avontuur!
Hij had zo’n wegwerpfototoestel mee 😉
Ja, het is ook echt tof op een eiland.