Het is voor mij het leukste straatje uit het dorp, heel lang is het en overal duiken andere namen op, vaak oude namen, gelukkig zijn de oude huisjes van weleer er nog, maar er is ook veel gesloopt of verbrand, de school waar mijn broer op zat, de voorloper van mijn lagere school de Sint Janschool die stond ergens waar ik nu woon, maar waar secuur, niemand weet het meer.
De vrouw van de kaasboer kon me onlangs gelukkig vertellen op welk plein de kermis vroeger stond in Krommenie, ik ben dadelijk gaan kijken en ja, ik zat weer op de schouders van mijn vader en genoot van al die kleuren, geluiden, de geur van gebrande pinda’s.
Bijna niemand kent me meer toch werd ik hier geboren, zat hier op school, maar in januari van mijn eerste jaar lagere school gingen we verhuizen. Ouders mogen dat een kind eigenlijk niet aandoen, je raakt alles kwijt. Mijn moeder overgoot het hele gebeuren met zalige laagjes saus, die later toch niet zo zalig bleken, het gemis bleef groot.
Op mijn nieuwe school liepen ze erg op achter en waar wij al met de pen mochten schrijven, lummelden ze daar nog met potlood en het duurde heel lang voor ik me een van hen voelde. Ze hebben geprobeerd me te pesten, maar ik ben daar niet op in gegaan en dan zakt het af, dan hebben ze er niks aan, er waren jongetjes die de klok hadden horen luiden en obscene gebaren maakten en ik dacht alleen maar: veeg eerst maar eens die groene snottebel van je lip voor je hem weer opsmikkelt, dan moest ik lachen in mezelf, voelde me zoveel wijzer en men droop af. Een enkele hardnekkige hield het een jaar vol, maar werden toen echt zielig en dat bleven ze hun leven lang, ben sommige nog wel eens tegengekomen, pafferige dertigers, met drankproblemen, duidelijk in hun eigen val getrapt.
Maar mijn geboortedorp bleef altijd trekken, dat wonderschone straatje bleef altijd in mijn gedachten en vlak voor mijn veertigste kwam ik terug en woon nu in die zalige straat. Een ding is jammer, in dit dertig kilometer zone gebied, racen sommige auto’s dat het een lieve lust is, zelfs sommige vrachtwagens die de winkels komen bevoorraden, levensgevaarlijk en zo ongezellig, de tuindeuren staan soms zo de rammelen dat ik vrees dat het glas er uit valt…….maar een mens moet altijd iets te mopperen hebben. Ik voel me geborgen hier in de schoot van het dorp en ik ga hier nooit meer weg.
Zilvertje.
Het straatje van Zilvertje. 
Zo te zien zeker een gezellige straat Zilvertje en gelijk heb je nooit meer weggaan daar vandaan.
Wat heerlijk, Zilvertje, terug naar je wortels. Een droom…
Dirk, nee, ik heb daar alles, geluk en het verleden. Ja, het is er zo knus en nu lopen de bomen zo mooi uit, prachtig.
Ingrid, ja, zalig, ik woon in het huisje met het boogje, ik vond het vroeger al zo mooi, zo is er niet eentje in heel mijn dorp en nu is het al 6 jaar van mij, ik heb er al heel wat afgeklust, twee jaar geleden heb ik de achterkant helemaal zelf geschilderd in de meivakantie en ik was apetrots.
Ja dat dorps gevoel dat ken ik niet echt hier is het heel anders.
En dat geluk en verleden is mooi gezegd hou het vast.
Ja op de lagere school verhuizen, is niet leuk, weet ik uit eigen ervaring.
Ach jij ook al, naar was dat he?
Leuke nostalgische log, met wel een beetje cynische ondertoon dat JIJ juist verhuizen moest tijdens je lagere schooltijd. Dat lijkt me niet leuk. Gelukkig heb ik hem wel af kunnen maken in de plaats waar ik geboren ben. Woon nu al meer dan 40 jaar in die “dolfijne” stad en voel me nog beter thuius dan in mijn geboortestad van weleer.
O.T. Als je zin hebt kom dan eens een keer bij ons langs. Genoeg te zien.
Groetjes
Mara
Nou Zilvertje ik vind het ook een heel leuk straatje en ik begrijp dat het ergens in Krommenie is
Ik geloof niet dat ik daar ooit ben geweest maar door de naam zilverstraatje dacht ik steeds aan Schoonhoven wat ook wel de zilverstad word genoemd.
Maar het lijken mij wel gezellige oude straatjes waar je heerlijk in het verleden kan terug dromen in de geest zo was het vroeger,als ik jij was bleef ik daar de eerste 100 jaar wonen,met de groeten van Dirk Stam
Ik ken jouw “streek” niet zo goed. Kom er nooit. Maar je beschrijft het op enthousiaste manier. Nooit meer weg. Zeg nooit , nooit Zilver. Wie weet…. 😉
Ha Zilvertje,
Kermis achter de Wilhelminastraat, wij mochten niet, maar gingen stiekem toch kijken en dan kwam onze moeder ons halen.
In de hoofdstraat is wel gebouwen veranderd, maar dat was al toen we kind waren, het dorp leeft door.
Maar de oude huisjes en het Zaans groen is nog steeds te zien, heerlijk toch.
Hier hoort men ook 30 Km te rijden gebeurd ook niet.
Soms denk ik als ik toen dit of dat had gedaan, maar de tijd kan niet terug, dus denk ik nu graag aan ons Krommenie terug. oma
Sommige dingen blijven je altijd bij….
Love As always
Di Mario
Ik kan het goed begrijpen Zilver.
Woon zelf ook maar 300 meter van mijn geboorteplek vandaan 😉
Je zult het niet geloven maar mijn schoonouders woonden in de Zilverstraat.
Een straatje dat ik net als deze foto associeerde met de Soete Suickerbol.
De wereld is klein op de momenten dat hij niet zo groot is.
Heb een gruwelijke hekel aan cijfers en sla ieder Sudokoe(?) wanhopig over..daarom met al die cijfertjes bijna jouw mooie verhaal gemist..en ik ben nog wel zo’n oude dorpse brabantse jongen gebleven! Ik ruik nog de houtgeur van de zagerij in onze buurt en zie nog de knecht daar die met drie vingers minder zijn sjekkies rolde!
hey Zilvertje je hoort daar gewoon , als je er over schrijft is het alleen maar positief , veel geluk daar in je straatje ,..
Dank voor jullie reacties en in de Zilverstraat wonen lijkt me geweldig, ik heb alleen een orgineel bord van de Zilverstraat, ik heb het aan mijn schuur getimmerd. Ooit gekregen, en nu is het mijn header.
Rob hoe is het met je?
Het is weekend mensen, de zon schijnt, ik ga snel even het huis onttroepen, ik heb de ketel aan voor koffiewater, de was draait, ik heb weer een vervolgverhaal, maar wel erg zere benen, dus straks snel zitten. Fijn weekend allemaal!
Zilvertje Fijn weekend,ik kijk uit naar het volgende verhaal,het gaat toch niet over erg bange mensen die niet uit het Catshuis durven maar dat zou ook een leuk verhaal kunnen zijn groeten van Dirk Stam
goed en slecht , zit thuis op het moment rug en heupklachten volgende week hoor ik hoe erg mijn heup versleten is , zijn weer nieuwe foto,s gemaakt , en nu het goede nieuws , komt tie hoor ga 26 april trouwen met Jacq waar ik heel erg gelukkig mee ben ook al mankeert ze het 1 en ander ,
Rob, wat geweldig, van harte, het is je zo gegund en ja, van je heup is minder, maar dat komt van het harte werken, met je hart is zo te horen niks mis, geniet er van!
dank je zilvertje , en ik geniet er zeker van ze is zo lief , en ik ook wel denk ik ??????????????,.
liefs Rob en Jacq xxx heb haar natuurlijk wel verteld hoe wij mekaar tegen gekomen zijn moet je dus ook de groetjes doen van der .
Lief van haar, nou de hartelijke groeten terug en wens jullie een prachtige dag en een leven vol liefde!