Over seks met kinderen.

Ik moet een tegengeluid laten horen.

Naar aanleiding van het gesprek dat ik op 29 juli 2011 op de radio hoorde met Dominee Visser en een letselschade advocaat, had ik een blogje geschreven. Ik was verbaasd om te horen hoe dominee Visser onder bepaalde omstandigheden seks met pubers en oudere volwassen mensen goedkeurde en hoe hij de schade die het kind op zou lopen, afdeed als onzin…….ik vond dat ik het moest schrijven, als tegengeluid, als waarschuwing, want kinderen vinden dit niet goed, maar ze hebben nog geen overwicht, ze zijn afhankelijk, begrijpen de situatie niet eens. Visser is een man met statuur en als hij het goedkeurt, geeft hij pedofielen een vrijbrief en waar blijven dan de kinderen in het verhaal met hun rechten, waar ze nog niet voldoende voor op kunnen komen, omdat ze afhankelijk zijn.

Ik kon bijna mijn oren niet geloven, ik had alleen maar mooie dingen van deze dominee in de krant gelezen, het delen van zijn kerk met de dakloze en of verslaafde mens. Dat is nobel en nu dacht ik dat hij ook nobel zou opkomen voor de pedofiele mens, want kijk, je hebt niet veel in je leven te kiezen, je bent wie je bent. Je bent zoals je gemaakt werd. Maar tot mijn schrik ging de dominee een stap verder. Hij is lid van de vereniging van pedofielen, Martijn en hij keurt seks goed met kinderen ( onder bepaalde omstandigheden )

Met mijn bijna 53 jaar, weet ik nog heel goed hoe het voelde om kind te zijn. Ik wilde helemaal geen seks met oudere mannen of vrouwen. Omdat het onderwerp zo belangrijk is, zal ik u iets gaan vertellen, dat ik liever voor me had gehouden, maar om andere kinderen te helpen en om een tegengeluid te laten horen, moet ik nu wel. Zo voelt dat voor mij!  Natuurlijk weet ik meer dan ik vertel, ernstiger ook, maar dat mag ik niet vertellen, dan schaad ik de privacy van slachtoffers, maar mijn eigen leed kan ik wel vertellen.

Er zijn soorten misbruikers van kinderen, maar als kind, heb je er geen weet van, als je lieve ouders hebt en lieve familie zoals in mijn geval, dan voel je, je veilig en je voelt je als een geborgen kind. Maar net op de grens van het begin van mijn pubertijd kreeg ik last van twee personen, het waren mensen die heel dicht bij mij stonden, die ik altijd had vertrouwd en waar ik veel van hield, maar dat was zomaar ineens verdwenen, aan beide kanten, want ik vond ze ineens door hun gedrag, vieze, enge mannen en die mannen konden niet meer van mij houden, want ze deden dingen die je niet doet als je iemand respecteert en er van houdt.

Een liet mij zijn mannelijk lid zien, zomaar op mijn eigen kamertje, terwijl ik daar niet om had gevraagd, terwijl hij dat nooit eerder had gedaan, ik voelde me zo naar……alsof de grond ging trillen, maar ik trilde zelf, het voelde alsof ik in elkaar gebeukt werd en ik had hard moeten gaan gillen, hulp roepen, maar dat is het dilemma waar je in zit als kind, omdat je even daarvoor nog van die persoon had gehouden, nooit kwaad had gezien in die persoon, wil je zijn naam nog hoog houden, wil je kijken, of er nog wat te redden valt, wil je dat die persoon verdwijnt en het nooit meer doet. Ik kon het ook niet begrijpen, die persoon, die ik niet alleen zo lief vond, maar ook zo hoog had zitten ooit.

Maar het hele gegeven was walgelijk, ik wilde dat grote geval niet zien, het stonk en er zat haar op en in mijn ogen was het een monster dat vast zat aan een monster en in al die ellende dacht ik ook dat ik er schuld aan had, ja, hoe krijg je het als kind voor elkaar? Ik ben mijn kamer uitgevlucht en naar buiten gehold, ik heb alleen maar lopen rennen, ik durfde het aan niemand te vertellen, zelfs durfde ik niet mijn lieve vader in vertrouwen te nemen, had ik het maar gedaan, hij had me weten te beschermen, nee, ik vertelde het aan niemand en kon in de nachten niet meer slapen, bang dat hij weer zou komen……..dat hij me weer zou dwingen er aan te voelen………

Wordt vervolgd. ( als ik het durf en kan opbrengen, want het is niet niks. )

Zilvertje.