er zijn afdelingen in bejaardentehuizen daar is een extra budget voor, omdat de oudere mens psychiatrisch patiënt is. vaak zijn ze al opgenomen vanaf 55 jaar en hebben ze weinig arbeidsverleden en weinig inkomsten. een heel groot deel van hun geld gaat naar het huis waar ze blijven wonen tot op hoge leeftijd, pas als de zorg te zwaar wordt gaan ze naar een plek met nog meer zorg.
een psychiatrisch patiënt, heeft andere zorg nodig en vraagt om een deskundige verpleegkundige, die op tijd dingen signaleert, maar helaas ziet men weinig goed personeel op zulke afdelingen, sterker nog, het is moeilijk om er personeel voor te krijgen, men vindt psychiatrie eng en weet weinig tot niets van de doelgroep.
voorheen had ik op plekken gewerkt waar het redelijk goed voor elkaar was en de baan die me hier aangeboden was, leek me een uitdaging en weer een kijkje in de keuken ergens anders, maar uit voorzorg hield ik mijn contract aan bij het amc op de afdeling psychiatrie, daar kon ik mijn eigen dagen bepalen en ook mijn uren en had ik er even geen tijd voor dan was dat ook goed, dus ideaal voor mij vooral in deze situatie.
het was een grote afdeling en de doelgroep was geweldig en de eerste week gebruikte ik om te zien hoe alles verliep, hoe de mensen werden behandeld en hoe de mensen er aan toe waren. ik schrok mij een hoedje, veel dames hadden geweldige smetplekken onder de borsten en in de buikplooi en dat werd niet behandeld, dit is heel pijnlijk en dit komt door slechte verzorging, niet goed drogen, niet goed wassen. mensen werden uit hun bed gehaald en naakt op de wc gezet en vanuit die positie werden ze gewassen, nou is dit in sommige gevallen niet helemaal fout, maar je laat iemand niet bloot zitten en je trekt iemand die oud is, of slecht ter been, degelijk schoeisel aan, als je ze laat lopen of als je een transfer verricht over de vloer, want de kans van vallen is groot met nare gevolgen en een schoen geeft grip op de vloer en je kunt makkelijker je voet er voor zetten, maar op die blote voeten gaat het vaak mis, of de verzorgster trapt er op.
de personeelsleden vonden het raar, dat ik mee waste en mee keek, ze waren zenuwachtig en vonden mijn kritische vragen niet leuk. de medicatie werd niet zorgvuldig gedeeld en er werden terwijl ik er bij stond veel bijna fouten gemaakt, omdat de juiste procedure niet werd gevolgd. dat was schrikken, hoe lang ging dit al zo?
ook kregen de mensen geen ontbijt, hun eerste maaltijd was pas om 12.30 uur. de mensen die er nog enig besef van hadden vertelden dat ze van hun schamele inkomsten ook nog brood moesten kopen in het winkeltje in het huis en dat winkeltje was heel duur. na mijn onderzoek bleek, dat er wel elke maand een flink bedrag van de mensen werd gevraagd voor het ontbijt, dus niets krijgen en wel betalen.
ik heb het nu niet over een kleine speler op het zorgvlak, het huis hoorde bij een grote organisatie en ik kon gewoon niet geloven dat het er zo aan toe ging als je scherper keek.
wordt vervolgd.
zilvertje.
-
Meest recente berichten
Archief
Meta
Kalender
-
Voeg je bij 1.145 andere abonnees
Kijkkast.
Top berichten & Pagina’s
Populairste koppelingen
Blog Stats
- 308.396 hits
-
Het straatje van Zilvertje. 
Over smetplekken weet ik zowat alles. Maar ook het andere komt me bekend voor, maar dan gewoon op een somatische afdeling van een verpleeghuis.
PS. Doe je ook mee op 14 nov met VKblog dag over Verpleeghuizen?
Ik ben er dan niet, maar mogelijk zet ik het al klaar, maar k wil wel, maar kan het niet beloven, ik leid tegenwoordig een ander leven en ben veel van huis, ik kon straks bij je kijken, ik ga nu even plinten halen en die dan plaatsen op mijn laminaat in de gang, doegggggggggggggggg, veel groetjes.
Nou Zilver, dat is nog erger dan ik dacht, ik hoop er nooit te komen.
de mensen zijn niet per definietie psychiaterisch patient. Ik leid uit je verhaal af dat het gaat om dementerende zorgvragers? Deze vallen onder de wet BOPZ, bijzondere opname psychiaterische ziekenhuizen. Deze wet biedt ruimte aan een brede categorie zorgvragers.
Hoe dan ook blijven de voorbeelden die je noemt triest.
Antoinette, gelukkig is het niet overal zo, maar soms is het schrikken.
Paul, nee, over die heb ik het niet, ik heb het over de oudere psychiatrische patient, die het niet meer redt om alleen thuis te wonen of te oud wordt of niet meer past op een woonvorm en gezien hun leeftijd meer thuis hoort/is bij ouderen, het ziektebeeld, is vaak flink gedoofd en echte spoedopname op de psychiatrie of een PAAZ of opname kliniek is zelden nodig. Heb het niet over de BOPZ, ik heb het over hoe huizen niet eerlijk omgaan met het geld dat bedoeld is om voor de mensen te zorgen, vaak kom ik ongeschoold personeel tegen en een patient die als melkkoe wordt behandeld.
@Zilver, Je schrijft het zelf al: gelukkig zijn er ook verpleegtehuizen en instellingen waar het niet gebeurt. Wie daar op bezoek komt zal de keerzijde niet kunnen geloven. En dat is meteen het verraderlijke, dat mensen niet kunnen en willen geloven dat zulke toestanden bestaan.
Het is mij ook opgevallen dat patiënten, ook gekleed, in hun gezicht en op armen en handen smetplekken vertonen. Oorzaak hoogstwaarschijnlijk slecht, vitaminearme voeding en gebrek aan of geen beweging. Intens triest dit probleem dat al decennia voortwoekert. Tegenwoordig wordt bezuining als oorzaak aangewezen maar in tijden toen bezuinigen niet aan de orde was gebeurde het ook.
Het is schrijnenend tot en met maar goed dat je er aandacht aan geeft.
O, wat i Nederland toch een welvaartsland… een dooddoener van jewelste want helaas voor velen geldt dit niet.
Mooie foto trouwens. Zelf gemaakt?
Smokey, ja, die foto heb ik van de zomer gemaakt op station Uitgeest, zag daar allemaal grappige dingen.
En weet je, soms geven we de politiek de schuld, maar dat is niet altijd eerlijk, heb je gelezen van die directeur die geld in eigen zak stopte, zo gaat het vaak, in en in triest. En de personeelsleden kunnen er vaak ook weinig aan doen, die krijgen looplijsten mee, dan weet je hoeveel minuten je aan een mens mag besteden, altijd te kort, maar deze doelgroep, levert een instelling extra geld op, maar de juiste zorg krijgen ze helaas niet overal.
Je schrijft in de verleden tijd… hoe lang was dat geleden?
Of is het nog zo in dat huis?
Dit herinner ik mij wel erg goed van een jaar of veertig geleden, toen ik werkte als verpleeghulp in diverse tehuizen. Vreselijk was dat.
Is dat nu echt nog zo?
Of weer… vanwege de bezuinigingen?
Stadsfotograaf, dit is ongeveer anderhalf jaar geleden. Ik denk dat het nu vaak komt omdat de organisatie zelf, fouten heeft gemaakt, gouden handdrukken, te veel geld steken in zaken voor het hogere personeel enz. Er zijn ook plekken daar is het oke, maar hier ga ik een aantal dingen vertellen die voor mij zo ernstig waren, dat ik mijn baan heb opgezegd en gelukkig had ik me contact nog nij het AMC. :^)
Het zijn vaak de gladde praatjes die je er in laten tuinen, zalvende tongen.
Zilver,
ik heb je gelezen.
even geen commentaar.
ik ken de situatie in Nederland niet.
zie hier wel eens dat er uiteindelijk altijd wel een helpende ziel is: een zuster, een vrijwilliger, iemand die op bezoek komt, een medepatient, die een beetje helpt of troost.
zelf maak ik hier (in ziekenhuizen ofzo) altijd de ervaring dat je goed wordt behandeld als je op het juiste moment aan de juiste persoon de juiste vragen en/of eisen stelt. maar dàt kan een psychiatrisch patient vaak niet. en veel ouderen òòk niet…
@Zilver, daarin geef ik je helemaal gelijk. Ik las even na wat er gebeurd kon zijn waarover je nieuwe blog gaat.
Sterkte en laat je niet wegbonjouren.
De meeste bloggers dragen je op handen toch?
Wat erg Zilver! Als je op zo’n plek werkt dien je ook hart te hebben voor de zorg die mensen nodig hebben.
Goed dat je dit hebt geconstateerd en gerapporteerd aan degenen die er iets aan kunnen verbeteren.
We zijn zelf onlangs in den Bosch geweest bij de Inspectie op Gezondheidszorg. Dit vanwege de rapportage die Ton had gemaakt van Rico zijn ziekenhuis-periode.
Ok Zilver, sorry dat is mijn fout. De doelgroep interpeteerde ik verkeerd.