Gedicht van verdriet en onmacht.
zilvertje.
foto van zilvertje: de wereld staat in brand.
-
Meest recente berichten
Archief
Meta
Kalender
Kijkkast.
Top berichten & Pagina’s
- Hoe laag woon ik onder het zeeniveau?
- Drugs en mijn jochie.
- Blote benenweer, muggen en nog veel meer!
- De nieuwe buurvrouw. ( deel 1 )
- Deel 4 Juffrouw Jannie Jeltinga.
- De man met de bolhoed deel 4 Haar eerste vriendje.
- Verloren land. ( Ferme borsten deel 1 )
- Gregor Knekel deel 5 Tina het meisje met de kleine billen.
- Komt mijn woning onder water te staan? Postcodecontrole.
Populairste koppelingen
Blog Stats
- 297.992 hits
-
Ik denk niet meteen aan brand, maar vind dit wel een mooie gloedvolle avondfoto
De tags erboven, ja dat is minder fraai, maar die associatie krijg ik niet met de foto.
Jij dus wel.
Als je op de link klikt dan hoor je mijn brand.
Prachtig, aandoenlijk, mooi gesproken, prachtige stem en beeld. Ik ben er echt van onder de indruk.
Kun je niet de film op het blog zetten. Moet je op bij youtube op ‘insluiten’ klikken,en de code plakken onder html. Vervolgens centreren.Het beeld is namelijk ook erg mooi.
Dat komt omdat je hem niet onder html plakt. Zie op de werkbalk boven je werkdocument, daar staan de letters html. Nadat je hebt geplakt moet je onderaan op meen ik bewerken klikken en dan zie je je werkpagina weer verschijnen met een geel vlak. Dat gele vlak kun je nog een beetje vergroten als je dat wilt, door op de hoek te gaan staan en de shifttoets in te drukken terwijl je het vlak vergroot.
Lidy, een lijstje om een groot verdriet, het een plekje geven verzacht. Dank je, dat je de moeite nam, want het is geen makkelijk onderwerp.
Dat lukte niet, ik kreeg alleen de vette link met veel letters, was langer bezig daarmee, dan met de tekst en muziek, dat stond er in en keer op.
Maar er is geen beeld, ik heb heel bewust op roze ingezoomd.
Mooier dan zo kan je je verdriet geen vorm geven, van mn hart naar mn buik.
Lidy, soms is creativiteit een grote zegen.
dapper
Dank je Vogelvrij.
Zilver, het heeft iets teders. Verder iedere manier van verwerken is er een.
je hebt een mooie stem.
Dank je wel Antoinette, dat is lief. Ik kom omdat ik door verdriet een baan niet meer kan doen, af en toe bij de bedrijfsarts bij een organisatie waar ik een klein contract bij heb, deze man, gooit altijd zout in mijn wond, dan vlucht ik in paniek zijn kantoor uit en loop bijna onder een auto. Ik heb een lieve psychiater, die een pleister legt om mijn verdriet en ik heb mezelf, soms is het leven zo gruwelijk, maar je moet door en dan schrijf ik, soms over totaal andere dingen, soms grapjes, soms politiek, maar alles helpt, als ik maar kan vertellen. Gelukkig ben ik niet voor een gat te vangen, dus ik verdien me brood nu op een andere manier.
@Zilver,
ik vind dat je misbruik, in welke vorm dan ook, niet als een lot moet zien… lot heeft voor mij iets van: je moet je erbij neerleggen. terwijl misbruik domweg iets is wat nooit gemogen had en totaal abnormaal was… alleen wisten de slachtoffers dat niet…
Af en toe denk ik dat er geen houden meer aan is, ik vind niks meer normaal. Alles is heftig en gehypt.
Maria, dat is wel zo, maar het is wel je lot om er samen nog iets moois van te maken en dat valt niet mee, we leefden in een sprookje, tot er een heks kwam maar goed, hoe een mens het ook noemt, het is vreselijk, vooral voor de Hartjes enhet spot nooit, hetgaat in een mens zitten, ik kan alleen proberen het leed teverzachten, maar het heeft ver strekkende gevolgen, maar ik ga er verder niet te veel op in, het haalt veel los bij mij en dat moet niet, ik zet steeds een klein deurtje open en doe het dan snel weer dicht.
Rene, maar er is ook nog weing normaal, veel mensen zijn losgeslagen en doen maar, niet iedereen natuurlijk, maar als je de verkeerde tegenkomt is je leven een hel.
@Zilver; Mooi gemaakt, Zilver! Het gedicht en de combinatie met De Nits geeft me een huivering. Jammer, dat het onderliggende verdriet blijkbaar niet slijt.
Lieve Zilver. Ik ben er stil van. Sterkte er mee.
Dank je Burro, het houdt het ritme aan van de dader, die kwam vorige zomer aan het einde van de straat wonen, net toen de wonden begonnen te helen.
Dank je Aad. Vaak als het even een uitweg vindt, kan ik het weer aan.
Ik leg mijn vingers op de kramp…
x
Dank je, dat is lief. xxx
ik vraag mij wel eens af zilver,
waarom nu precies jij… dit leed moet ondergaan,
met je kleine hartje en je grote hart.
en, vreselijk moeilijk om het alleen te dragen.
dus, blijf het van je af schrijven het verzacht de pijn.
ps, een heel mooi gedicht en het deed me even goed je stem weer te horen.
groetjes akkertje
Wat voor de een brand is, is voor de ander een prachtige zonsopgang of ondergang.
bewolktmetopklaringengroeten
Akkertje, we hebben een zwaar jaar achter de rug, maar ik kan er weinig over schrijven, maar we geven niet op, nooit.
Petrus, ja, zo is dat, maar soms gaan dingen verder dan een foto, en dan is het link….er.
Het zit hem in de linkgroetjes.
Wil ik het allemaal Horen,,?,, !
Wil ik het allemaal weten.. ?..!!
Zonder te weten, zal ik het niet
vergeten………………………………..
Maar ik hoef het niet te weten..
Ik wist het al in mijn Vermoeden
het was zeker geen Niemanddal
Pijn zat te diep om het te vervroeden
met vermoeden kan je nietsch
en is er iets, hoef ik niet te weten
als het ‘Verdriet zich al jaren
in je Lijf heeft gevreten.’
Som s moet je het niet weten
Want dan blijf je hopern
om het nooit te vergeten.
Dus ik hoef niets te Horen
Want In O N E H O P E is
Zilver niet verloren………….
En ook al is het Vuur nog zo zwaar
Nooit afgebrand.. want van haar
is er maar één Exemplaar………….
X X X X X X X X X X X X X X X X X X X -jes
Zit het met tranen in mijn ogen te lezen, je bent erg lief, het doet me goed, ja, vaker is het beter niet te weten, de gekte van de wereld, de erge dingen, die alles stuk maken, maar ik geef nooit op, dank je wel.
Het is echt heel mooi, je troost me.
Heel dapper Zilver dat je dit deelt.
Je bent een bijzonder mens, don’t forget!
koen
Dank je Koen, dat is lief!
…
Ik durf niets te vragen.. over hartjes, jouw hartjes…
Gisteravond hoorde ik het al, alles leek daarna zo banaal om te schrijven. Nog steeds, maar ik wilde je toch laten weten dat ik geluisterd heb en met veel warmte aan je denk.
Dank je Thera, kan er ook bijna nooit iets over zeggen, tis zo erg en ook al is het best al weer lang geleden, het heeft nog steeds zijn inpackt. Het gaat nooit over. Ik kook soms, dan wil ik alles vertellen, de lijdensweg, de wanhoop, hoe het alles stuk maakt wat mooi was , maar dan geef ik ook de Hartjes bloot.
Maar dank je wel, dat je toch kwam. xxx