niemand wilde met hem naar het ziekenhuis en later begreep ik wel waarom, maar spijt heb ik nooit gehad, ik ben wel een stuk of tien keer met hem mee geweest en ik was vaak ontroerd of heb me naderhand tranen gelachen om zo een echt mooi en puur mens.
hij was vaste klant bij de arts van de urologie, dus regelmatig gingen we naar het onze lieve vrouwen gasthuis, zijn binnenkomst was altijd al hilarisch, want alsof hij een kruising was tussen hitler en superman, zijn rechter arm droeg hij altijd gestrekt voor zich uit en dat trekt de aandacht.
regelmatig stond hem een naar onderzoek te wachten, dus ik verzachtte deze bezoekjes altijd met wat lekkers in de koffiehoek. dat was passen en meten met zo een arm die alleen maar gestrekt wil zijn en heer als hij was, hij schoof altijd mijn stoel aan. hij hield van dit gezellige knusse gedoe en hem zo te zien genieten maakte mijn dag.
maar dan naar de afspraken balie, zijn loop was dan niet meer soepel, zijn benen hielden in, zijn lange lichaam werd voortgesleept door de arm, de arm die gewoon deed wat van hem verwacht werd, omhoog staan, alsof de hele man zo de lucht in zou vliegen, richting zon en wolken.
bij de balie deed hij wat ik vooraf aan hem gevraagd had, groeten, kaart geven en wachten wat men zou zeggen, tot zover dan, dadelijk na hun antwoord van: gaat u daar maar zitten, wees hij met zijn linkerhand naar mij en riep: kijk dat is mijn vrouw, wat een lieverd hè? hij glunderde dan van oor tot oor. de balie en de hele wachtkamer genoten mee…
we werden al vlot opgehaald, de lieve verpleegkundige vertelde dat hij eerst in twee potjes moest plassen en met die potjes naar een andere balie moest en daarna dadelijk naar de arts en of hij het begreep. hij knikte en pakte met zijn linkerhand de potjes aan. ga je wel voor de deur staan, vroeg hij fluisterend, want ik durf de deur niet dicht te doen. beloofd, mompelde ik terug.
het duurde en het duurde maar en ik besloot op de deur te kloppen, gaat het? moet ik je helpen? hij zou toch niet? hij kan best die rechterarm laten zakken als het moet, maar zou hij het wel willen? en hoe plas je dan in twee potjes? ja, het is gelukt, hoorde ik hem blij zeggen, lachend gezicht en de deur ging helemaal open, in zijn linkerhand hield hij twee smetteloos witte en lege potjes…. vragend keek ik hem aan….
ja, hahahahaahah, lachte hij blozend, ik vond het zo zonde om die twee mooie potjes vies te maken, ik heb gewoon in de wc gepiest.
zilvertje. ( in liefde geschreven over die bijzondere m )
foto: van zilver, amsterdam.
-
Meest recente berichten
Archief
Meta
Kalender
-
Voeg je bij 1.146 andere abonnees
Kijkkast.
Top berichten & Pagina’s
Populairste koppelingen
- Geen
Blog Stats
- 311.396 hits
-
Het straatje van Zilvertje. 
hahaha! Dat is een heel leuk verhaal. Wat had hij? Een spieraandoening of zo? Of was het iets psychisch? Of heb je het zelf verzonnen? Je maakt me nieuwsgierig. Op mijn keuring voor militaire dienst moesten we in een fles plassen, zo’n grote. Die kregen we om beurten mee naar de wc, met vieren tegelijk. Tot er uit een hok klonk: ‘mijnheer, heeft u nog zo’n fles, deze is al vol!’…
Wattman, die is ook goed! Hahahahahahah!
Dit is een verhaal uit de tijd dat ik voor het Leger Des Heils werkte. Allemaal bijzondere zorgvragers, deze man was minder begaafd, maar zo leuk, al had hij wel een gebruiksaanwijzing van hier tot Tokio.
Jee Zilver, ik zie het zo voor mij, ja je maak wat mee in de gezondheidszorg.
Antoinette, ja, ik heb er zulke leuke dingen beleefd, ik geniet er vaak nog van na.
lijkt me best moeilijk om dan altijd je gevoel voor humor te bewaren. aan de andere kant heb jij daar beslist talent voor :-).
Maria, het is het mooiste werk van de hele wereld, nou ja, voor mij dan. Dank je voor het erkennen van mijn talent. :^)
Bijzonder verhaal weer van je, "uit eigen prakijk"
Is dat een kwestie van ‘naast de pot piesen’?
Aad, ja, zo iets, hahahaahahahah, wat een lieverd he? Ik heb nog veel verhalen over deze bijzondere man.
En toen moest het eruit geschept met die potjes?
Ik zie hem al je stoel aanschuiven met één arm en de andere omhoog!
Kitty lief he, je zou er zo een mooie film van kunnen maken, heel gedoe hoor, ook in de tram. Nou we moesten gewoon weer overnieuw beginnen in de koffiehoek en wachten op een volle blaas. :^)
Litertje water laten drinken dus………..
Kitty, ik gaf hem koffie en weer taart en hij genoot zo, maar ik heb hem wel laten beloven, voortaan gewoon die potjes vies te maken.
deze ervaringen zijn de krenten in de pap van het werk Zilver.
tenminste…
dat lijkt me zo
Svara, ja, dat denk ik ook, dingen doen met mensen, ze helpen, ze over de streep trekken, als ze het niet niet aankunnen en dan met wat knusheid het zuur een beetje zoet maken. En zo tevreden zijn als iets een beetje lukt en zo genieten van mensen, dat mis ik na een periode les geven nu wel heel erg.
En nu ga ik snel een douche of bad nemen, nog lang niet klaar, maar zo moe en warm, pffffffffffffffffffffff, hajeloela! xzxxx
positief mens
beter gezegd
positieve mensen
en aardig
allebei
groet je
Ha Zilvertje,
Hij is lief. oma
Of het waar is of niet, een mooi verhaal.
ik probeer me die arm voor te stellen groeten