De kakzakman.

 
ze haakte een schattig babytruitje en zag hem vanuit haar ooghoek de wc in waggelen, god, hij was nog dronken! die nacht was hij om een uur of 5 het huis ingelazerd, ze had hem binnen moeten laten, de sleutel was gekrompen had hij haar met driedubbele tong verteld. hij had een hand in zijn onderbroek en hield behoedzaam zijn ballen vast en met de andere hand pakte hij de deurposten om maar niet om te vallen.
 
nare overgeefgeluiden, haar maag draaide om, ze had het zelf al niet zo heel makkelijk, haar kindje drukte erg op haar maag, de laatste maand sliep ze rechtop in de kussens, om maar te voorkomen dat de zure maagsappen in haar slokdarm zouden vloeien. ze moest al aan het avondeten beginnen, traag borg ze haar mooie haakwerkje op, bijna klaar, alleen nog het koortje….
 
weer een weekend om, dagen van ergernis, van eerst de hoop en daarna de teleurstelling, weer niks samen gedaan, behalve dan de ruzies. ze had zo een zin om een korte wandeling door het bos te maken, frisse lucht, maar twee dagen was hij pas rond een uur of vijf in de middag uit bed gekomen. in de avond begon hij weer te leven, gisteravond had ze lekkere dingen op tafel en een mooie film op de tv, maar hij werd ongedurig, belde zijn vrienden en vertrok, pijnlijk.
 
ze schilde de piepers en sneed de prei en stond op voor een plas…… ze schrok! naast de wc-pot was het een chaos, hij had weer de pot gemist, de zure lucht benam haar de adem….
 
ze was hem gaan roepen, maar hij wist van niks, hij lag weer op bed, met zijn leuter groot in zijn handen, als een onschuldig kind keek het snel krimpende orgaan haar aan…… hij schreeuwde: jij bent zwanger, je zal zelf wel de wc onder gekotst hebben!!!!!
een uur later was ze verdwenen om nooit meer terug te keren, ze beviel van een mooie dochter en noemde haar irene.
 
zilvertje.
 
foto: van zilvertje, langnekken in amsterdam.