jaren vijftig en zestig.
wij woonden aan het randje van het dorp, deze huizen waren gebouwd na de oorlog en als je bij een bepaalde werkgever werkte, had je kans op zo een woning. alles mooi en ruim, met grote ramen, dat vond men in de jaren vijftig prachtig, er was een keuken, wc en douche. het was het eerste huis waar mijn ouders samen in woonden.
in 1958 werd ik geboren en ik was bijna tien pond en had een bos met zwarte krullende haren. ik had een broer, vijf jaar ouder en na babytijd ging mijn moeder bijna elke dag met ons naar edam, daar was mijn moeder geboren en ze had heimwee………
maar ik was niet zo een sterk kind. na de prille babymaanden elke dag bij moeder op de arm, bus in, bus uit, dat was voor mij te veel en ik was vaak ziek, lag veel in het ziekenhuis, of lag thuis ziek in bed. de keren dat ik wel mee mocht vond ik fijn, ik schoof bij het raam en via allemaal dijken en langs veel water ging de bus van krommenie naar purmerend, daarna overstappen en in edam stond opa ons op te wachten.
bij oma in het keukentje pruttelde de koffie, ze had een koffiepot, die je nu zelden nog ziet en de geur van die koffie was zalig. we werden geknuffeld en mama zag er weer gelukkig uit. mijn opa en oma hadden vier dochters en ik begrijp dat mijn moeder het erg fijn had gehad in haar jeugd, mijn opa en opa waren erg lieve mensen en ze hadden veel humor, er werd daar in dat lieve kleine huisje veel gelachen.
er was geen douche in het huisje van opa en oma en de wc was buiten en er was geen warm water en zo hebben ze daar gewoond tot ze het bejaardentehuis in gingen. in het bejaardentehuis was het gedaan met mijn opa en oma, ze zaten als een vogeltje in een kooitje en net als sla van een week, je zag de verpietering toeslaan……….
zilvertje. ( uit: voor ik het vergeet )
foto: mijn broer en zilvertje.
-
Meest recente berichten
Archief
Meta
Kalender
-
Voeg je bij 1.145 andere abonnees
Kijkkast.
Top berichten & Pagina’s
Populairste koppelingen
Blog Stats
- 308.396 hits
Mooie terugblik, Zilver.
Heel herkenbaar; Zilver. Aanbevolen!
Dank je Antoinette, ik denk de laatste tijd veel aan vroeger.
Dank je Burro!
Net als de voorgaande "sprekers"
mooie en herkenbare terugblik.
Kuifje, hadden jullie allemaal een oma die windjes liet op andermans naam, ik val om van verbazing, maar dank je wel!
mooi warm vehaal zilver, denk gelijk weer aan me oma . zo lief klein dapper vrouwtje ,
en dan met name die lekkere macaroni , met ballen gehakt er in , die ze altijd maakte.
mmmmmmmm, was zo lekker altijd, doeggggg,…
Rob, ik heb het met veel plezier gemaakt, heb linken gezocht en die er in gezet, vond het zelf leuk om terug te lezen, grappig ik heb al zoveel geschreven dat ik het soms lees alsof het nieuw is en ik denk, ja, zo was het vroeger.
Zeer herkenbaar.Vooral omdat ik in Edam woon
Zeer herkenbaar.Vooral omdat ik in Edam woon
Paco, ja, grappig, Edam is geweldig, ik koester mijn jeugdtijd daar!
Mooi geschreven Zilver. Goede herinneringen. …en voor je moeder was het heel naar dat ze heimwee had.
Zwollywood, ze heeft heel lang de angst van de oorlog in haar bloed gehad, ze voelde zich nergens meer op haar gemak denk ik.
even terug naar mijn wereld van toen ook,hoewel al wat ouder
"Je zag de verpietering toeslaan", maar voor die tijd was het leven zo mooi…
Cor, herkende je dingen?
Smokey, ze wilden helemaal hun huisje niet uit, ze deden het voor hun dochters, ze waren nog zo fit, maar de dochters vonden dat het van de ene op de andere dag nodig kon zijn, kon je het maar beter voor zijn, na die verhuizing werden ze oud en behoeftig, ik heb er zo om gehuild.
goed verhaal
Dank je Fred! :^)
Ik vind het ook verdrietig dat je moeder zich niet thuis voelde in haar eigen huis.
Ik vind het ook verdrietig dat je moeder zich niet thuis voelde in haar eigen huis.
K, dat is het ook, als mijn vader thuis was, ging het wel, maar ze kon niet tegen alleen zijn, ze was altijd bang, ik denk door de oorlog.
Grote ramen, veel licht, dat heb je nodig, Zilver! Mooi!
Blew, dank je, ik houd van kleine ruitjes, liefs, glas in lood. Maar het was wel zo, licht en lucht!
We hebben er samen voor gestaan, Zilvertje, en ook nog aan de achterkant gekeken.
Edam…. verder geen woorden nodig tussen ons….
Lieve groet, Coby
Coby. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wat een hartverwarmend verhaal!
Wat was er in de oorlog gebeurd met haar dan?
Hartverwarmend!!!
Ja, zo was dat toen. (Je kent mijn verhalen? ‘Histoblogs’)
Mooi, Zilver.
Ceesgegroetje
De koffiegeur van vroeger, het knarsen van de bonen die gemalen werden, iedereen zijn eigen kop en schotel, gebarsten, hoekjes eruit, koffiemelk en suiker, het dagelijkse heerlijke koffieritueel.
Sla van een week. Een erg treurig beeld.
Vergeet ik niet meer.
Een gelukkige jeugd is een goudmijn voor de toekomst.
Tussenoudennieuwgroet
Mooi gedaan, Zilver. Ik zit meteen terug te denken aan mijn eigen opa’s en oma’s…;o)
Dank je Ineke! Je bent er weer, hoera!
K, ik denk dat mijn opa werd meegenomen door de Duitsters, een te grote spanning voor haar was en ze werkte bij een Joodse familie en die zijn vermoord, het zoontje Peter Kaufman was een baby, daar zorgde ze voor, ze kon het niet aan om te weten dat hij dood was, gelukkig heeft ze hem naar de oorlog terug gevonden, maar veel weet ik niet, de oorlog was altijd aanwezig, maar het was wel een groot taboe.
Dank je Wilma. xxx
Cees, ik lees je te kort. Maar ooit zal ik het inhalen.
Kees, ik heb alle linkjes zorgvuldig bij elkaar gezocht, om een beeld te geven over vroeger, maar het is zo veel leeswerk, maar ik ben wel blij dat ik het bij elkaar heb, fijne dag!
Petrus, ja, een veilige jeugd is als een lekkere jas die je leven lang past, met allemaal zakken om dingen uit te halen diie je later nodig hebt. Jij ook een tussengroet!
Stripman, ja, opa’s en oma’s, ik heb zo genoten bij die lieve mensen.
@ Zilver: Ik zie dat we tegelijkertijd bij elkaar op de koffie waren…;o)
De beste wensen voor het nieuwe jaar !
Ja, Stripman, ik heb een hele poos bij je geluisterd, terwijl ik hier het ontbijt maakte, veel nieuwe muziek voor mij echt leuk! Dank je wel, jij ook!
Dat is jammer, dat het een taboe was.
Vroeger dachten mensen dat ze het beste konden vergeten door er niet over te praten.
Maar een traumatische belevenis gedraagt zich net als een bal die je probeert onder water te duwen.
Hoe harder je probeert het weg te duwen, hoe sterker het naar boven komt.
Tegenwoordig gaan we er wat anders mee om. Er is genoeg hulpverlening waar je je verhaal kwijt kan zonder je dierbaren ermee te belasten.
Is het later wat beter gegaan met je moeder?
K, ik kan er nog niet te veel over schrijven, maar ze sleepte het haar hele leven mee, nu dik in de 80 gaat het naar de achtergrond, ze is veel aan het vergeten, dat is op dit punt een zegen. xxxxxxxxxxxxxx
doe de hartelijke groeten aan je moeder
vergeten is in dit geval een troost
liefsxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxMOONxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Die jas. Nog een mooi beeld. Je bent goed op dreef. Zal wel door die appelflappen en oliebollen komen!
regenjaswinterjaswindjackzomerjasjegroeten
Moon, zal het doen, lief van je. xxxxxxxxx
Petrus, ik heb nu even wat meer tijd dananders, maar nu ga ik booschappen doen voor mijn Den Haag feestje, zie mijn volgende blog, doegggggggggggggggggggg.
Ikligdubbelomjegroetgroeten!
Goed ID hè, die verzorgingsstaat?
Mephisto, je doelt op het bejaardentehuis?