deel 7 samantha.
als ik het koud heb, me hongerig voel en alleen, dan droom ik me zelf naar de baarmoeder, dan hoor ik borreltjes en bubbeltjes en voel ik de intense warmte van een moeder die op mij wacht.
ik voel me gehutst en geklutst, ik schommel en ik schuif, maar nooit zo veel dat het naar is, nooit zo veel dat het me ongelukkig maakt, daar diep in mijn moeder vond ik mijn meest veilige plekje…………………………….maar dadelijk wordt het gelukzalige gevoel van me afgenomen, als of ik uit de baarmoeder wordt gerukt, men mij op het zand van de sahara smijt, met niets anders dan die verschroeiende zon ……..
dan denk ik aan samantha mijn kleine meisje, met knuistjes zo groot als verse mandarijntjes, met oogjes zo pienter als een profeet, met de liefste lach ooit gezien…. het was niet eerlijk, ik heb telkens mijn urine laten controleren, ik heb niets anders gebruikt dan de methadon die ze me zelf verstrekte, de gynaecoloog wilde niet dat ik koud afkickte in het belang van de ver gevorderde zwangerschap, in het belang van mijn kindje dus, maar hij dacht in weken, in testen en echo’s.
ik heb geloofd dat als ik me goed aan de opgestelde regels zou houden, ik haar mocht houden, mijn hoop, mijn toekomst, mijn rede, om voor te leven en zo leek het ook te gaan en ik was vast overtuigd dat als de verslavingszorg het moment juist achtte om af te bouwen ik alles zou afbouwen en nooit meer aan die klerezooi zou beginnen, heus, heus, heus… en nu zit mijn strot dicht en moet ik even flink zijn, anders kan ik het je niet vertellen……
zilvertje. ( wil je alles lezen wat ik tot nu toe op internet heb geschreven over bellefleur en haar verslaving, rechts onder in mijn infokolom vind je alle delen met de zelfde titel, verslaafd aan het leven. )
nu heb ik de laatste tijd veel post gekregen van mensen die me een vuile junk noemen, die dus niet begrijpen dat de mensen waar ik over schrijf ook mensen zijn, dat ik in de huid gekropen ben van de mensen die ik heb mogen verzorgen en verplegen, die ik in isoleercellen ben tegengekomen en op straat, die ik van hun verslaving heb afgeholpen in de verslavingszorg.
ik ben van al deze mensen gaan houden, ze zijn rauw en puur, ze hebben vaak de ergste dingen meegemaakt, zijn vaak ook psychisch ziek, maar geloof me, nergens heb ik meer liefde en warmte gevonden en gevoeld dan onder deze groep mensen, dus een ieder die me aanvalt, kom maar op! ik sta honderd procent achter mijn eigen product, alleen iemand die uit deze wereld komt, mag me dingen vertellen als ik het toch niet goed heb ingevoeld of verwoord. mogelijk is het schrijven over, een groot verwerkingsproces en daarom draag ik het op aan mijn oudste zoon nico, ziek en verslaafd, maar zo ontzettend lief.
Zilvertje. ( foto van Zilvertje: Lijnenspel )
Het straatje van Zilvertje. 
zilver, ik houd mijn mond en beveel aan
Dank je Vuurjuffer!
Prachtig, zilvertje. Bedankt
Flip, dank je wel!
Zilver, ik vind je reeks verhalen goed, ze geven me een kijk op mensen waar ik weinig van af weet.
Groetjes
Antoinette, dank je wel blij dat je dit zegt, ze zijn net als wij allemaal, maar dan net even anders, ze hebben vaak gewoon dikke pech gehad.
Je bent werkelijk een fantastisch mens. Ik moet de andere verhalen nog lezen, maar uit deze spreekt een warme betrokkenheid, die op zich al heilzaam is. Heel goed, dat je deze serie maakt over mensen, die als uitschot aan de kant worden gezet, maar zelf vaak weinig keus hebben gehad door diverse omstandigheden, van binnen en van buiten.
Ze zijn gaan leven voor me, Zilvertje en dat is een compliment aan jouw schrijven.
Lieve groet, Coby
Houdt vol Zilvertje!
groet Luuk
Wat vervelend dat er weer mensen zijn die meteen hun mening klaar hebben voordat ze eerst goed hebben gelezen..Ik vind het een mooi verhaal!!
Ik hou van je xxx
Ha Zilvertje,
Verslaffden zijn niet alleen coke gebruikers of alcholisten, ze zijn overal, de koffie, de rook, de geld, de mannen, de vrouwen, de schijn ophoudenverslaafde in elk mens schuilt er wel één.
Dus laten ze jou nou niet voor rotte vis uit maken, de veslaafden aan eer zucht. oma
Zilvertje, prachtig hoe je zaken voelbaar maakt. Je nawoord bij dit deel ook heel ontroerend; dank je.Reactie is geredigeerd
Mensen die lelijke post sturen? Wat een lafaards!
Het is alweer een goed verhaal. En liefde. Hmm, ja, dat is denk ik een punt. Er is vaak weinig liefde te vinden bij mensen die erop voorstaan dat ze het maatschappelijk ‘gemaakt’ hebben.
Gewoon door gaan. Waarom moet men zich keren tegen mensen die gaan voor hen die de mist in zijn gegaan.
Zelf reageerde ik vanmorgen op een bericht over piraterij bij De Pers. Als je dan leest wat mensen daar onder krabbelen dan denk je ook wat zijn dat voor ziekelijke haatdragende types die hun eigen positie over de ruggen van anderen bij elkaar moeten mopperen.
Hulde, ook voor je cursieve betoog.
Thera. Dank je wel!
Coby,dat vind ik fijn. xxx
Luuk, ik ga me best doen, dank je!
Miekie, ik houd van jou! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Dag lieve oma xxxx
Joost, je maakt me blij.
K, dat zeg je wijs xxxx
Martin, nu begrijp ik je, ik heb je daar gevonden, ik moet het allemaal op mijn gemak lezen.
Trekmoment, dank je wel!Reactie is geredigeerd
Dankjewel voor je mooie verhaal. Ik ga de andere nu ook lezen! Ik ben blij dat er iemand is die zo goed kan laten zien waar anderen blind voor zijn. Ik word altijd zo boos als mensen alleen maar ‘die smerige junk’ zien. Pas wanneer de junk aantoonbare talenten heeft en op de tv verschijnt kan hij/zij op een beetje respect rekenen. Heel erg vind ik dat.