Het is nog stil in huis, de Hartjes slapen nog, echt vakantie, uren ben ik al op, gewend om vroeg op te staan, geniet van veel vrije dagen…….. eindelijk warmt het wat op, de ochtend was koud, ik ben zuinig voor me zelf doe de kachel nog niet aan. Mijn benen zijn koud, zou eigenlijk mijn kleding moeten pakken, maar alles ligt boven, het halen stel ik al uren uit, om de Hartjes maar niet uit hun slaap te wekken.
Heb aan de studie gezeten en nu drink ik koffie en kijk mijn post na, nog 20 mailtjes te gaan. Maar ik heb even geen zin meer en denk weer aan gister, de Paas met mijn oude moeder, de kruimeltjes op het rode vloerkleed zijn stille getuigen……
Ze loopt slecht, stapje voor stapje aan mijn arm, maar ze is weer verbluffend helder, na haar laatste val en ziek zijn is ze wonderbaarlijk opgeknapt, we praten veel over vroeger en ik laat haar mijn nieuwe collectie boeken zien met de geschiedenis van mijn geboortedorp, ze is zo waar geïnteresseerd en zo peuteren we samen mooie dingen uit de boeken en Blancie komt er bij en wijst in het boek het oudste huis aan van mijn dorp, een huis uit de 17e eeuw. Een plaatje om te zien, ook Blancie vindt dit geweldig en we lezen over een bijzondere deur, die alleen gebruikt werd voor de bruid en met de kist er uit en we zoeken de deur op, het heet een dooddeur. Er zitten vier ruitjes boven, we lezen dat de ramen hoog in het huis geplaatst zijn om inkijk te voorkomen.
De makelaar is ook bijzonder en loopt door voor de stevigheid van het voorschot en vormt in de nok een halve cirkel, het glas in lood is prachtig en de kleuren van het huis zijn opvallend mooi groen wit en rood. De deuren net een tintje donkerder groen dan de houten delen. In 1992 hebben nieuwe bewoners alles gerestaureerd in de oorspronkelijke klassieke Zaanse bouwstijl uit de zeventiende eeuw.
De windveren vinden we grappig, we lezen dat het huis zo oud is dat het nog niet eens het bekende Broekervoorschot heeft, dat pas in de achttiende eeuw werd gebruikt en waar je een Zaanse woning dadelijk aan herkent, wie op de Zaanse Schans is geweest, weet wat ik bedoel, een hoedje, een kroon, vaak rijkelijk versiert. Zo vliegt de dag om, we genieten, we eten, we nemen een glaasje advocaat met een grote slagroompruik en lepelen het te snel op en zitten samen met een hoogrode kleur, we zijn niet gewend aan alcohol.
De dag gaat te snel, mama is zo helder dat ze het fijn vindt om de boeken mee naar huis te nemen en alles op haar gemak te lezen, oh, wat maakt dat me gelukkig. Een innige omhelzing en in zet haar in de stoel van de taxi en doe haar riem om, besef dat het elke keer de laatste keer kan zijn en zwaai haar dankbaar na.
Zilvertje. Foto uit een Zaans boek.
Het straatje van Zilvertje. 
Zilvertje, een verslag over de dag… herkenbaar met je moeder,
die met de taxi komt en gaat…
en ook dat glaasje advocaat…
Die tijd is voor mij
helaas voorbij……
alweer vele jaren geleden
af en toe was
ze zo helder als glas,
als ze haar mond stijf dicht had gehouden,
ze haar medicijnen niet had willen slikken.
En als ze weer terug naar
het verpleegtehuis moest
in een rolstoel met
de "popi-Jopi" (verhoogde)taxi,
dan zei ze altijd dat ze `t zo naar haar zin
had gehad. "Kan ik niet hier blijven", vroeg ze dan…dat was bijna hartverscheurend.
Dank Zilvertje voor je relaas.
Summer, ja, dat schrijf je prachtig, mijn moeder zou ook liever blijven en dan spijt het me zo dat dit niet meer kan, dat is hartbrekend.
weer een mooi inkijkje
Ja, terug naar oude dingen en vroeger, dat spreekt heel veel oude mensen aan ook. Wat fijn hoe jouw eerste Paasdag verliep, voor iedereen.
Heb nog aan jullie gedacht gisteren.
Lieve groet, Coby
Vuurjuffer, weer zo een juweel van een dag, ik heb het nu voor altijd opgeslagen, mocht ik het vergeten, met deze gegevens, kan ik moeiteloos elk detail terug halen. :^)
Het huis is een bijzonder ding in ons leven, alleen daar kan ik nu nog niks over schrijven, maar we voegen het aan onze geschiedenis toe.
Coby en ik aan jou, heb nog die wekpotjes, nu is alles op, wat was het lekker, toch bijna 4 maanden meegedaan. Ik ga slapen, fijne week!
Dat is mooi, die interesse die gewekt is! Advocaat! Die noemen wij zatte pudding.
K, leuk he, heeft ze weer wat te doen en Blancie is ook al dol op geschiedenis, wat een grappige naam, nou wij voelden ons zatte pudding en hadden we echt meer slagroom dan advocaat maar ja, de "meisjes" zijn het niet gewend ;^)Reactie is geredigeerd
Ha Zilvertje,
als de jaren klimmen worden we brozer, hopelijk mag je nog lang intens genieten van je moeder.
Samen terug kijken is in haar ziel mee reizen. oma
Oma, elke keer als u geweest bent denk ik, snel naar het zenschip van oma, maar dan vergeet ik het, ben bang nu ook, want ik werk vandaag. :^(
Prachtige inkijk
Mooie momenten om te koesteren!
Mooi huisje! Aanbeveling!
De details maken het zichtbaar, zilver.
En woorden die we niet kennen, zoals windveren, benadrukken de ‘vroegere’ sfeer.
De liefde voor je moeder ontroert.
Ha Zilvertje,
Net al oma op de scheveschuit weet zilvertje als geen ander hoe druk het is om kapitein te zijn op een schip. oma