vandaag was ik terug in mijn verleden
nog nooit groef ik zo diep
ben naar de plek gegaan
waar mijn meisjesstapjes staan.
Zilvertje. Foto: Zilvertje, geveltje in Zaandijk.
-
Meest recente berichten
Archief
Meta
Kalender
Kijkkast.
Top berichten & Pagina’s
Populairste koppelingen
Blog Stats
- 304.879 hits
-
Het straatje van Zilvertje. 
soms moet dat, teruggaan…confronterend soms, maar ook vaak mooi
Ja, het was goed… jouw reactie bij de vorige Mo, pfffffffffff, dat is ook wat, kus.
Heel nuttig en niets mis mee.
Moet je jaarlijks gaan herhalen, doe ik ook.
Beus, ik dacht aan jou, toen ik geveltjes aan het kieken was. Ik ben een paadje afgelopen waar ik nooit meer was sinds midden jaren 70, nou ik heb er staan praten met het broertje van mijn vriendin en toen hij vertelde wie hij was, vond ik het zo geweldig en zei: "wat ben je groot geworden!" Nou dat klonk best wel heel gek, ha, ha!
🙂
goed, om soms weer eens terug te gaan…
groet Bart
Beus, ;^)
Bart, ik heb allemaal foto’s gemaakt en het verleden gevoeld tot in mijn wortels, het was goed.
mooi Zilver.terug gaan naar plekken van vroeger doet soms wondertjes…
Jeg, ja, dat zou best wel eens zo kunnen zijn, ik heb veel foto’s gemaakt, de natuur was zo mooi en de geveltjes zo prachtig winterklaar, dik in de verf, prachtig.
Teruggaan naar die plek van vroeger….
Waar jouw meisjes-stapjes staan….
Zullen worden als Grote Sprongen..
Want, je bent Voor-Uit…GEGAAN!
Lief
Mooi
Kus!
zachte, behoedzame meisjesstapjes lees ik )
Dapper van je, Zilver. Soms voel je je letterlijk weer dat kind, of ruik je het, of zie je iets wat je allang vergeten was maar ineesn ben je terug in je kindertijd. Achter mijn ouderlijk huis stonden bomen en daar hing mijn moeder altijd de was op aan een waslijn die ze on de boom wikkelde. Daar ontstond een afdruk van in de boom. Laatst zag ik die boom en toen pas herinnerde ik het me. De afdruk van de waslijn zit er nog!
Hoop dat je goede foto’s hebt kunnen maken en ik lees al dat het goed was om er naar toe te gaan. Volg je wil én intuïtie maar, dan zit het wel goed.
Lieve groet, Coby
Geroma, ja, zo is dat.
Dianne, ja, toen en nu.
Coby, wat bijzonder van die boom, ik had het met de huisjes, er was een plaats tussen de huisjes, daar zag ik mijn moeder altijd nog zwaaien, van heel ver, daar wachtte ze altijd op en de eerste dag dat ze het was vergeten, was een schok, daar dacht ik gister aan, dat was ik vergeten.
Dank je Zilver!