Liedje van de eenzaamheid.
De stilte gevangen in een traan…….
De leegte het verdriet…….
Men kwam bij je kijken……
Maar je was er wel…….
maar ook weer niet…………….
Je deur was al jaren gesloten!
Maar jij was het je niet bewust.
Niet het leven
maar Hein heeft je gekust.
Zilvertje. (Het is al zeker tien jaar een min of meer stabiel getal, rond de 1500 mensen besluiten het leven met succes voortijdig te beëindigen)
Het straatje van Zilvertje. 
@ zilvertje
Meer dan je denkt kiezen mensen daar zelf voor. Voor hen geen bejaarden of verzorginghuizen. Dat is hun doodsoordeel.
Evy, er zou meer bekendheid geven kunnen worden, aan hoe sommige mensen lijden, voor vele is dit onbekend gebied, mensen oordelen dan soms zonder de situaties te kennen waar in vele mensen moeten zien te "overleven".
voortijdig?
soms ook te laat
na te veel lijden
te vaak mislukt
eindelijk
stilte
leegte
een ontroerend stukje
wel heel mooi beschreven
ik zit even naar het scherm te staren
en denk aan zo’n kluizenaar
en denk er zou een veilig huis moeten zijn voor als iemand niet meer wil en kan, netjes afscheid nemen .
tja.
Doranne, Stichting de Einder probeert dit al jaren, niet dan alles van hen lukt, maar ze proberen mensen wel een mooier en menswaardiger einde te geven, maar het valt niet mee, de wet verbiedt veel, Hilarius, heeft nu een gevangenisstraf, hij is buiten zijn boekje gegaan, maar het gekke is, Chabot werd vrijgesproken, ik vind het een moeilijk onderwerp, ik zit te dicht bij het vuur, maar vind het wel erg spannend om het te volgen, het begon in de vroege jaren tachtig met de huisarts Schoonheim in Purmerend, die had het eerste proefproces.
Ik zou graag zien, dat het anders ging en ik heb er wel mijn idee over, maar dat is duur, al vraag ik me af, als het verkeer een middag stil ligt omdat iemand onder een trein gesprongen is, wat dit keer op keer kost, plus alle nazorg aan de mensen die het zagen en nooit meer vergeten.
zilver, ik ken de stichting ook en vind ze heel moedig,
niet alleen omdat helpen van de wet niet mag, maar ook omdat je voor dat werk sterk in je schoenen moet staan.
en duur, je hebt gelijk,soms zijn de gevolgen van wat ik maar noem onbegeleid vrijwillig sterven ook duur.
maar zo’n stichting als slachtofferhulp die nabestaanden enzo helpt bestaat voor een groot deel ook uit vrijwilligers.
en de wetmakers kijken niet ver en breed vooruit lijkt wel.
aan sterven mag geen prijskaartje hangen.is taboe.
maar wat kost al die ongwenste psychologische hulp wel niet,
ach breek me de bek niet open.
soms denk ik, ik heb te veel gezien.
Doranne, je laatste regel…..
Zilvertje, er zijn ook mensen die schijnbaar een gewoon leven leven, niet bijzonder maar ook niet zichtbaar ellendig of naar..vaak met een gezin, kinderen, geliefde, lieve vrienden en vriendinnen… en dan toch….zomaar hebben ze er een einde aan gemaakt….en laten soms niet eens een afscheidsbrief of i.d. achter…..
Je kunt er niets aan doen…..het moet kennelijk zo gaan, denk ik dan vaak.
Jeg, het komt in vele soorten en maten voor.