Ik doe het op de fiets!

Natuurlijk, ook ik heb mijn rijbewijs, al heel lang, ik gok, op meer dan twintig jaar, het leek me zo handig en minder kwetsbaar, maar ik vond dat ik tijdens mijn rijlessen, minder oog had voor de fietsers en de voetgangers, terwijl ik zelf elke dag ondervond, hoe kwetsbaar je bent te voet of op de fiets. Het ging ook allemaal zo lekker, zo soepel en het was zo warm in de auto en dat gaspedaal dat wilde wel naar de bodem zakken.

Ploeterende moeders op hun fiets met een kindje voorop en een kindje achterop en soms nog een in de nek bijeen gehouden door moedershand die nog over was, ik zag ze wel, maar het voelt toch anders in een koetsje dat vanzelf gaat, met volop warmte en luxe, ik dacht dat ik er ook nog altijd nog wel even langs kon, terwijl ik wist, er hoeft maar een kindje te wiebelen en de moeder ligt op straat. Oranje licht, beetje gas erbij, voetganger die wil oversteken, joh, ik ben zo voorbij, laat  hem maar even wachten.

Ik heb mijn rijbewijs en fiets, naar mijn werk, naar de trein, naar de school van mijn kinderen, naar het strand, eigenlijk altijd en overal, heb ik ook nog voor de land over zand reizen een vouwfiets en joh, wat is het lekker, zelfs met die kou, ik rijd toch elke morgen zo een veertien kilometer naar mijn werk en in de avond weer terug. Bezoek ook nog cliënten op de fiets, dus bij elkaar heel wat kilometers per dag. Ik rijd nooit meer in de auto, al meer dan twintig jaar niet.

Kwetsbaar ben ik wel als fietser, weinige laten wat ruimte voor mij over, als een licht op rood gaat, als een brug open staat, als ze mij passeren, eigenlijk zouden meer mensen weer op de fiets moeten stappen om dit allemaal opnieuw te beleven en ohhhhhhhhh, wat gaat het dan weer lekker ruiken in Nederland. 

Zilvertje.