Verslaving en psychiatrie. (Deel 1)

Laat mij wat op Het Plein gooien!

Soms wil ik gewoon wat met je delen, regelmatig gooi ik dit op mijn eigen plein, pak het op, of niet, kauw er op, of niet, doe je voordeel er mee, of niet, maar weet, dat ik er over nagedacht heb, dat ik er soms verstand van heb, zoals in dit geval!

Al heel wat jaren werk ik in de psychiatrie, de laatste drie jaar, gecombineerd, met de verslavingszorg erbij en nu eigenlijk als hoofdmoot. Het valt mij op, dat alles op papier zo prima is geregeld, maar dat het in werkelijkheid, ondanks alle goede bedoelingen, hapert en niet aansluit, mensen teleurstelt. Een verslaving is net zo ziek, als een andere ziekte, maar deze mensen worden vaak wel met de nek aangekeken, jammer, want deze groep, is erg creatief en bezit een bijzondere vorm van humor, dat ze soms “op pad” moeten op aan geld te komen (niet allemaal) kun je deze mensen niet altijd kwalijk nemen, want wat moet je in geval van nood. Regelmatig komt het voor, dat iemand uit detentie komt en denkt dat alles geregeld is, maar nee, eenmaal buiten de poort, staan ze vaak zonder geld, woonruimte en al zeker geen baan, of uitkering, alles moet weer opgestart worden, uit de gevangenis komt men clean, dus men gebruikt geen verslavende middelen meer, maar omdat er nergens een slaapplaats is, vervalt men, in een categorie behuizing, die weer uitlokt, om te gaan gebruiken, dan heb ik het over huizen zoals het Leger des Heils, waar je de nacht kan doorbrengen met veel anderen op een zaal, maar dan bof je, want vaak, vooral in de winter is dit vol, zo ook het Stoelenproject, ook is het geen geheim, dat in veel van deze huizen, gewoon gebruikt wordt, ook al is dit niet de bedoeling, dat er vaak tekort personeel is, om dit in de gaten te houden, dat personeel, vaak niet in staat is, gezien het grote aantal mensen dat een beroep doet op deze voorzieningen, om de boel in de gaten te houden en het te laten lopen zoals het eigenlijk hoort, al is de bedoeling gewoon meer dan goed.

Waar wel veel aandacht en tijd aan besteedt wordt is het wekelijkse tasje, verstrekt door het Leger des Heils, mensen met weinig inkomen kunnen in aanmerking komen om dit op te halen, maar ik vraag me af, of het wel altijd goed terecht komt, want als je als ophaler van dit tasje, ook zorgtoeslag krijgt en huursubsidie en al die ander dingen die je kunt aanvragen en overal gratis mee-eet en koffie drinkt en je was gratis laat doen, houd je veel geld over, die direct in de verslaving wordt gestopt, dus eigenlijk wordt de verslaving zo betaald door de goede bedoelingen. De verslaafde leert zo ook niet zelf verantwoording te nemen

Waar ook wat aan gedaan mag worden zijn al die formulieren die de mensen moeten invullen, geen doorkomen aan. Om een (redelijk) inkomen te krijgen moet er heel wat doorgeworsteld worden.

Meer slaapplaatsen, die mensvriendelijk en schoon zijn is geen overbodige luxe, er wordt in dit rijke Nederland wat afgeslapen op de straat, dit vind ik onverteerbaar, we hebben zoveel lege sporthallen in de nacht, die moeten gewoon open, met een goede bezetting en medische hulp, zeker in een winter zo koud als deze, maar eigenlijk altijd, waar mensen onder de douche kunnen en nog wat eten en goed kunnen slapen, om dan in de ochtend het weer met elkaar aan kant te maken, voor het dagelijkse sportgebeuren, te veel panden kennen maar een functie, zonde van het geld, zonde van het leed dat op straat wordt geleden.

Ook het werk dat aangeboden wordt aan mensen na het afkicken en ervoor, mag verbetering, laat een ieder zich eens directeur voelen, of staflid, of kok en doe voordeel met de nieuwe ideeën die eruit rollen, de mens in nood, zal je met goede voorzieningen, sneller een tree omhoog helpen en met hen de hele samenleving.

Stop met het wegstoppen van mensen die anders zijn dan gemiddeld, maar geef ze een juiste behandeling en dat waar ze recht op hebben, rechten, voorzieningen, maar ook plichten, laat ze menswaardig werk doen en laat elke burgemeester maar eens een week in de kou, de straten vegen, de wereld zal er veel beter van worden. 

(Trudy den Herder, docent verpleegkunde en psychiatrisch verpleegkundige)